ქართული კინო: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
|||
ხაზი 5:
ქართული კინემატოგრაფიის სათავეებთან [[ვასილ ამაშუკელი]] და [[ალექსანდრე დიღმელოვი]] დგანან, რომლებმაც 1908-09 წლებიდან დაიწყეს ქართული ყოფის ამსახველი დოკუმენტური სურათების გადაღებები.
[[File:Tsutsunava, 1918, Christine (clip).ogv|thumb|ნაწყვეტი ფილმიდან „ქრისტინე“]]▼
საქართველოს ტერიტორიაზე პირველი კინოჩვენება [[ძმები ლუმიერები]]ს კინემატოგრაფის აპარატით 1896 წლის 16 ნოემბერს გაიმართა. თბილისი სულ რამდენიმე თვით ჩამორჩა [[პარიზი|პარიზსა]] და რუსეთის იმპერიის დედაქალაქ სანკტ-პეტერბურგს, სადაც პირველი კინო იმავე წლის მაისს აჩვენეს.
Line 17 ⟶ 16:
{{ციტატა|თბილისს, რომლის მცხოვრებნი ესეოდენ უჩივიან უფულობას, უყვარს გართობა და დროსტარება. არა მარტო კლუბები, თეატრები, ცირკი და კინემატოგრაფის დარბაზებია ყოველ საღამოს გადაჭედილი, არამედ რესტორნები და ლუდხანებიც|„კაუკაზიშე პოსტი“<ref>გაზეთი „კაუკაზიშე პოსტი“ N37 — 1908 წ.</ref>}}
[[File:The visit of Akaki Tsereteli to Racha-Lechkhumi.ogv|thumb|ნაწყვეტი ფილმიდან „აკაკის მოგზაურობა“]]
ქართული კინოს დაბადების წლად ითვლება 1908 წელი, როდესაც [[ვასილ ამაშუკელი]] პირველ ქართულ [[დოკუმენტური ფილმი|დოკუმენტურ ფილმებს]] იღებდა [[ბაქო]]ში. ეს ფილმები შემორჩენილი არ არის. ბაქოს შემდეგ ამაშუკელმა მოღვაწეობა [[ქუთაისი|ქუთაისში]] გააგრძელა. მან 1912 წელს გადაიღო პირველი ქართული სრულმეტრაჟიანი ფილმი „[[აკაკი წერეთლის მოგზაურობა რაჭა-ლეჩხუმში]]“. 1916-1928 წლებში პროდიუსერი [[გერმანე გოგიტიძე]] ჩაუდგა სათავეში პირველი ქართული მხატვრული ფილმის, [[ალექსანდრე წუწუნავა]]ს „[[ქრისტინე (ფილმი)|ქრისტინეს]]“ გადაღებას [[ეგნატე ნინოშვილი]]ს მოთხრობის მიხედვით.▼
▲ქართული კინოს დაბადების წლად ითვლება 1908 წელი, როდესაც [[ვასილ ამაშუკელი]] პირველ ქართულ [[დოკუმენტური ფილმი|დოკუმენტურ ფილმებს]] იღებდა [[ბაქო]]ში. ეს ფილმები შემორჩენილი არ არის. ბაქოს შემდეგ ამაშუკელმა მოღვაწეობა [[ქუთაისი|ქუთაისში]] გააგრძელა. მან 1912 წელს გადაიღო პირველი ქართული სრულმეტრაჟიანი ფილმი „[[აკაკი წერეთლის მოგზაურობა რაჭა-ლეჩხუმში]]“.
1913 წელს [[რომანოვები]]ს დინასტიის სამასი წლისთავთან დაკავშირებით დრანკოვისა და ტალდკინის კინოკომპანიამ გადაწყვიტა გადაეღო სრულმეტრაჟიანი ფილმი „კავკასიის დაპყრობა“, რომლის რეჟისორებად ლუდვიგ ჩერნი და [[სიმონ ესაძე]] დაინიშნენ. ესაძეს დაევალა სცენარის დაწერაც. „კავკასიის დაპყრობა“ იყო მხატვრულ-დოკუმენტური ფილმი, რომელიც მოიცავდა პერიოდს XVIII საუკუნიდან XIX საუკუნის 60-იან წლებამდე. გადაღებები სხვადასხვა ადგილას მიმდინარეობდა, მათ შორის [[ქსნის ხეობა]]ში, ერისთავების სასახლეში. მასში, სხვა მსახიობებთან ერთდ, მონაწილეობდნენ ქართველი დრამატული მსახიობები [[ვალერიან გუნია]], რომელმაც რამდენიმე როლი შეასრულა, ზაქრო ბერიშვილი, ვლადიმერ გვიშიანი, ასევე ქართველი თავადაზნაურები. ეს იმ დროისთვის ერთ-ერთი ყველაზე მასშტაბური ფილმი იყო, მასში ოცი ათასამდე სპეციალურად გამოწყობილი და გრიმიანი ჯარისკაცი მონაწილეობდა. ფილმს იღებდა ქართველი ოპერატორი ვლადიმერ კერესელიძე. „კავკასიის დაპყრობა“ ეკრანებზე გამოვიდა 1915 წლის ოქტომბერში და მეფის ოჯახის და აუდიტორიის მოწონება დაიმსახურა. დღეს ფილმი დაკარგულად ითვლება.
1915 წელს სიმონ ესაძეს მიეცა კინოფოტოგადაღებების უფლება კავკასიის ფრონტზე. მან გადაიღო ფილმები „არზრუმის დაცემა“, „ტრაპეზუნდის აღება“, „დაპყრობილი თურქული ქალაქები“. ესაძე თან ახლდა მოიერიშე ჯარის ნაწილებს, რომლებიც არზრუმს უტევდნენ და ამავე დროს აწარმოებდა კინოგადაღებას.
1916-1928 წლებში პროდიუსერი [[გერმანე გოგიტიძე]] ჩაუდგა სათავეში პირველი ქართული მხატვრული ფილმის, [[ალექსანდრე წუწუნავა]]ს „[[ქრისტინე (ფილმი)|ქრისტინეს]]“ გადაღებას [[ეგნატე ნინოშვილი]]ს მოთხრობის მიხედვით.
▲[[File:Tsutsunava, 1918, Christine (clip).ogv|thumb|ნაწყვეტი ფილმიდან „ქრისტინე“]]
===ქართული საბჭოთა კინო===
| |||