შოთა მანაგაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''შოთა ილიას ძე მანაგაძე''' (დ. 19 მარტი, 1901, ქუთაისი, — გ. 22 ივნისი, 1977, თბილისი) — ქართველი კინორეჟისორი, საქართველოს სახალხო არტისტი (1966). დაამთავრა რუსთაველის თეატრის სტუდია (1925) და სსრკ კინემატოგრაფიის სახელმწიფო ინსტიტუტთან არსებული კინოაკადემიის სარეჟისორო ფაკულტეტი (1938). 1919-35 წლებში მუშაობდა თეატრის მსახიობად და რეჟისორად ([[მოსკოვი]], [[თბილისი]], [[ქუთაისი]]). 1935 წლიდან მოღვაწეობდა კინოსტუდია „[[ქართული ფილმი|ქართულ ფილმში]]“. გადაიღო ფილმები: „[[ჭირვეული მეზობლები]]“ (1945), „[[ქართული ბალეტის ოსტატები]]“ (1955, [[ვახტანგ ჭაბუკიანი|ვახტანგ ჭაბუკიანთან]] ერთად), „[[საბუდარელი ჭაბუკი]]“ (1957, მოსკოვის I საკავშირო და საფრანგეთის საერთაშორისო კინოფესტივალების პრემიები, 1958), „[[კეთილი ადამიანები]]“ (1961), „[[ხევსურული ბალადა]]“ (1965, [[კანის კინოფესტივალი|კანისა]] და [[ვენეციის კინოფესტივალი|ვენეციის]], [[შვეიცარიის საერთაშორისო კინოფესტივალი|შვეიცარიისა]] და [[სან-ფრანცისკოს საერთაორისოსაერთაშორისო კინოფესტივალი|სან-ფრანცისკოს საერთაშორისო კინოფესტივალების]] პრემიები, 1966, 1957), „[[ჯვარცმული კუნძული]]“ (1968), „[[მოლოდინი]]“ (1970, რეჟისორ [[ნოდარ მანაგაძესთანმანაგაძე]]სთან ერთად, [[ვარნის საერთაშორისო კინოფესტივალისკინოფესტივალი]]ს პრიზი), წუთისოფელი (1971, რეჟისორ ნოდარ მანაგაძესთან ერთად, თბილისის საკავშირო კინოფესტივალისა და სორენტოს საერთაშრისო კინოფესტივალის პრიზები), თვალი პატიოსანი (1976, ფანჯიკიძის ამავე სახლეწოდების რომანის მიხედსვით). დაჯილდოებულია ოქტომბრტის რევოლუციის ორდენითა და მედლებით. დაკრძალულია საბურთალოს პანთეონში.