კინეტიკური ენერგია: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 6:
ზედსართავი „კინეტიკური“ ფესვებს იღებს ბერძნული სიტყვიდან — κίνησις (იკითხება, როგორც „კინეზის” და ნიშნავს მოძრაობას). კინეტიკური ენერგიისა და პოტენციური ენერგიის გარჩევა მეცნიერებმა საკმაოდ დიდი ხნის წინ დაიწყეს, ჯერ კიდევ არისტოტელეს ჰქონდა კონცეფციები ე.წ. აქტუალურობისა და პოტენციურობისა.
 
ის პრინციპი, რომ მოძრაობის ენერგია პროპორციულია მასისა და სიჩქარის კვადრატისა, პირველად [[გოტფრიდ ლაიბნიცი]]სა და [[იოჰან ბერნული]]ს მიერ იქნა ფორმულირებული. ისინი კინეტიკურ ენერგიას უწოდებდნენ ცოცხალ ძალას, ლათინურად —vis viva. ჰოლანდიელმა უილემ გრავეზანდმა ამ დამოკიდებულების ექსპერიმენტული მტკიცებები მოგვაწოდა. იგი სიმძიმეებს სხვადასხვა სიმაღლიდან აგდებდა თიხის ბლოკებზე. მან განსაზღვრა, რომ რბილ თიხაში სიმძიმის მიერ დატოვებული კვალი პროპორციული იყო დარტყმისას ამ საგნების სიჩქარისა. ემილი დიუ შატლემ ამ ექსპერიმენტის შედეგები გააანალიზა და მათი ახსნა-განმარტებებიც გამოაქვეყნა.<ref>{{Cite book|author=Judith P. Zinsser |title=Emilie du Chatelet: Daring Genius of the Enlightenment|publisher=Penguin|year= 2007|isbn=0-14-311268-6}}</ref>
 
Willem 's Gravesande of the Netherlands provided experimental evidence of this relationship. By dropping weights from different heights into a block of clay, Willem 's Gravesande determined that their penetration depth was proportional to the square of their impact speed. Émilie du Châtelet recognized the implications of the experiment and published an explanation