კინეტიკური ენერგია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
ენარჯილისი (განხილვა | წვლილი) No edit summary |
||
ხაზი 2:
სხეულზე მოქმედი ძალის მუშაობა სხეულის კინეტიკური ენერგიის ცვლილების ტოლია A=Eკ2-Eკ1.{{ფაქტი}} დედამიწის ზედაპირზე დავარდნილი სხეულის კინეტიკური ენერგია მით უფრო მეტია, რაც მეტია ამ სხეულის მასა და ვარდნის სიმაღლე. მაგალითად, ვარდნილი წყალს აქვს კინეტიკური ენერგია, რადგან კაშხალში არსებული წყლის პოტენციური ვარდნისას გარდაიქმნება კინეტიკურ ენერგიად, რომელსაც იყენებენ ელექტროენერგიის მისაღებად. ვარდნილი წყალი ეცემა ტურბინას და იწვევს ელექტროგენერატორის ამოძრავებას, რის შედეგადაც წარმოიქმნება ელექტრული დენი.{{ფაქტი}}
==ისტორია და ეტიმოლოგია==
ზედსართავი „კინეტიკური“ ფესვებს იღებს ბერძნული სიტყვიდან — κίνησις (იკითხება, როგორც „კინეზის” და ნიშნავს მოძრაობას). კინეტიკური ენერგიისა და პოტენციური ენერგიის გარჩევა მეცნიერებმა საკმაოდ დიდი ხნის წინ დაიწყეს, ჯერ კიდევ არისტოტელეს ჰქონდა კონცეფციები ე.წ. აქტუალურობისა და პოტენციურობისა.
ის პრინციპი, რომ მოძრაობის ენერგია პროპორციულია მასისა და სიჩქარის კვადრატისა, პირველად [[გოტფრიდ ლაიბნიცი]]სა და [[იოჰან ბერნული]]ს მიერ იქნა ფორმულირებული. ისინი კინეტიკურ ენერგიას უწოდებდნენ ცოცხალ ძალას, ლათინურად —vis viva.
Willem 's Gravesande of the Netherlands provided experimental evidence of this relationship. By dropping weights from different heights into a block of clay, Willem 's Gravesande determined that their penetration depth was proportional to the square of their impact speed. Émilie du Châtelet recognized the implications of the experiment and published an explanation
| |||