პრაგმატიკა: განსხვავება გადახედვებს შორის

ზოგი პრაგმატიკას განიხილავს როგორც კომუნიკაციის მეცნიერებას. ამ პერსპექტივაში იგი შეისწავლის ენის ხმარებას კომუნიკაციასა და ცოდნაში. ფართო პრაგმატიკა, რომელიც ბევრადაა დამოკიდებული [[კოგნიტივიზმი|კოგნიტივიზმზე]], ინტერესდება ცოდნაში დასკვნების გამომტანი მექანიზმებით, ცნებების აგებით, მეტყველების არასიტყვასიტყვითი გამოყენებით, არგუმენტაციაში [[ინტენციონალობა|ინტენციონალობით]] და ა.შ. ასეთია მაგალითად, პსიქოლოგიაშიფსიქოლოგიაში პრაგმატული მიდგომის შემთხვევა, რომელიც ინტერესდება სამეტყველო ინტერაქციების დროს მოქმედი კოგნიტიური და ფსიქოლოგიური პროცესების შესწავლით, გამომდინარე იმ პრინციპიდან, რომ საუბარი, როგორც ქცევათა გამოხატვის ბუნებრივ ადგილში, საუკეთესოდაა გამოხატული კოგნიტიურისა და სოციალურის აღრევა, სადაც შესაძლოა დაკვირვება მოხდეს კოოპერაციის მექანიზმების მართვისათვის სპეციფიურ კოგნიტიურ [[ევრისტიკა|ევრისტიკულ]] მეთოდებზე. აქედან გამომდინარე, სულ უფრო მეტი მკვლევარი მიიჩნევს, რომ საუბრის ანალიზი იმ სახით, როგორითაც იგი განხორციელებუია პრაგმატული მიდგომის მიერ ფსიქოლოგიაში, გადამწყვეტ მნიშვნელობას იძენს სპეციფიურ [[ფსიქოპათოლოგია]]ში იმდენად, რამდენადაც ხელს უწყობს კომუნიკაციაში მონაწილე სუბიექტების მიერ აქტივირებული, ნაწილობრივ ინფრა-ინტენციონალური მენტალური პროცესების ახსნას.