მაქს ფაბიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ clean up, replaced: ერთერთმა → ერთ-ერთმა using AWB |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
[[ფაილი:Max Fabiani 1902.jpg|250px|მინიატიურა]]
'''მაქს ფაბიანი''' (დ. [[29 აპრილი]], [[1865]] – გ. [[18 აგვისტო]], [[1962]]) — იტალიელ-სლოვენიელი არქიტექტორი, გორიციის რეგიონიდან. თავის სამშობლო
▲'''მაქს ფაბიანი''' (დ. 29 აპრილი 1865 – გ. 18 აგვისტო 1962) — იტალიელ-სლოვენიელი არქიტექტორი, გორიციის რეგიონიდან. თავის სამშობლო სლოვენიაში იგი იყენებდა სლოვენიურ სტილს -"კირილ მეთოდ კოჩს" და აგრეთვე ვენის არქიტექტურულ სტილს ([[არტ-ნუვო]]ს სტილს).
==ბიოგრაფია==
იგი არ ესწრებოდა დაწყებითი სკოლის გაკვეთილებს,
1917 წელს იგი დასახელდა ვენის ტექნიკური უნივერსიტეტის პროფესორად და 1919 წელს მისმა ერთ-ერთმა მოსწავლემ ივან ვურნიკმა შესთავზა მას მასწავლებლის ადგილი ახლად დაარსებულ,
▲იგი დაიბადა როგორც მაქსიმილიან ფაბიანი, ტიროლიელთა ოჯახში (ტიროლიელები არის ხალხი, როლებიც დასახლებულები არიან იტალიაში, ლაპარაკობენ ტოროლიურად და იტალიურად) სოფელ კობდილჯში, შტანჯელთან ახლოს, კრასის პლატოზე, რომელიც იყო ავსტრია-უნგრეთის პროვინციაში - გორიციასა და გრადისკაში (ახლანდელ სლოვენიაში). მამამისი იყო ფერმერი, ხოლო დედამისი - არისტოკრატიული ოჯახის წარმომადგენელი ტრიესტიდან. მისი ოჯახი შეძლებული იყო, მათ შეეძლოთ შვილისთვის უმაღლესი განათლება მიეცათ.
[[1935]] წელს მან მიიღო თავის მშობლიურ ქალაქ შტანჯელის მერის თანამდებობა. იგი გახდა მერი და წოდება შეინარჩუნა მეორე მსოფლიო ომის დროსაც, მან ეს მოახერხა გერმანული ენის ცოდნის წყალობით. იგი ევედრებოდა გერმანელებს, ქალაქ შტანჯელს თავს არ დასხმოდნენ. სამწუხაროდ, ქალაქი შტანჯელი მაინც განადგურდა 1930 წელს. ეს გამოიწვია სლოვენიელი და ვერმახტელი პარტიზანების ბრძოლამ.▼
▲იგი არ ესწრებოდა დაწყებითი სკოლის გაკვეთილებს, ამის ნაცვლად იგი განათლებას მამამისის სახლში და ლუბლიანას გერმანული ენის სკოლაში იღებდა. შემდეგ იგი ვენაში გადავიდა. იქ იგი არქიტექტურის კურსებზე დადიოდა ვენის ტექნოლოგიურ უნივერსიტეტში. 1889 წელს მიღებულმა დიპლომმა მას ევროპასა და აზიაში მგზავრობის სამწლიანი უფლება მისცა. 1894 წელს იგი დაბრუნდა ვენაში და ოტო ვაგნერის პერსონალური მიწვევით შევიდა ოტო ვაგნერის სახელობის არქიტექტურულ სტუდიაში და დარჩა იქ საუკუნის დასრულებამდე. ამ დროის განმავლობაში მან დიზაინის გარდა შეისწავლა ქალაქმშენებლობა. მან ისე კარგად შეისწავლა არქიტექტურა, რომ მზად იყო, სხვისთვისაც ესწავლებინა.
[[1944]] წელს, ფაბიანი დაბრუნდა გორიციაში, სადაც გაატარა თავისი ცხოვრების უკანასკნელი წლები.▼
▲1917 წელს იგი დასახელდა ვენის ტექნიკური უნივერსიტეტის პროფესორად და 1919 წელს მისმა ერთ-ერთმა მოსწავლემ ივან ვურნიკმა შესთავზა მას მასწავლებლის ადგილი ახლად დაარსებულ, ლუბლიანას უნივერსიტეტში. მაგრამ ფაბიანმა შემოთავაზებაზე უარი თქვა. მან დატოვა მასწავლებლის ადგილი ვენაში და გორიციაში დაბრუნება გადაწყვიტა. იმ დროისთვის გორიცია შედიოდა იტალიის სახელმწიფოში, ამის გამო მას მოუხდა იტალიის მოქალაქეობის აღება. 1920-1930 წლებში მან მოასწრო არაერთი დიდი, ისტორიული ძეგლისა და შენობის რეკონსტრუქცია ჯულიან მარჩის რეგიონებში. სამწუხაროდ, ამ ძეგლების და შენობების უმეტესობა პირველმა მსოფლიო ომმა შეიწირა.
==რესურსები ინტერნეტში==
▲1935 წელს მან მიიღო თავის მშობლიურ ქალაქ შტანჯელის მერის თანამდებობა. იგი გახდა მერი და წოდება შეინარჩუნა მეორე მსოფლიო ომის დროსაც, მან ეს მოახერხა გერმანული ენის ცოდნის წყალობით. იგი ევედრებოდა გერმანელებს, ქალაქ შტანჯელს თავს არ დასხმოდნენ. სამწუხაროდ, ქალაქი შტანჯელი მაინც განადგურდა 1930 წელს. ეს გამოიწვია სლოვენიელი და ვერმახტელი პარტიზანების ბრძოლამ.
* [http://www.architektenlexikon.at/de/119.htm მაქს ფაბიანი]
▲1944 წელს, ფაბიანი დაბრუნდა გორიციაში, სადაც გაატარა თავისი უკანასკნელი წლები.
{{DEFAULTSORT:ფაბიანი, მაქს}}
| |||