პირველდაწყებითი განათლება მიიღო თბილისის საუსლიეროსასულიერო{{გრამატიკა}} სასწავლებელში, ხოლო საშუალო აქვე,{{გრამატიკა}} სასულიერო სემინარიაში. 1865-1869 წლებში სწავლობდა მოსკოვის სასულიერო აკადემიაში, რომლის დამთავრების შემდეგპედაგოგობდაშემდეგ პედაგოგიურმოღვაწეობასეწეოდა{{გრამატიკა}} თბილისის ქალთა ინსტიტუტშიინსტიტუტსა {{გრამატიკა}} და წმინდა ნინოს სახელობის სასწავლებელში. აქ იგი დაუახლოვდა ი. ჭავჭავაძეს, დ. ყიფიანს, ი. გოგებაშვილს და 40 წლის მანძილზე დაუღალავად ემსახურებოდა ქვეყანას. იყო ქართველტაქართველთა{{გასწორება}} შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ერთ-ერთი ფუძემდებელიდამფუძნებელი{{გრამატიკა}}, მისი ჭესდების პროექტისწესდების{{გრამატიკა}} ავტორი და გამგეობის წევრი, 1899-1907 წლებში კი ამ საზოგადოების თავჯდომარისთავმჯდომარის{{გასწორება}} მოადგილე. 1877 წელს, სახალხო განათლების ორგანიზაციისა და მეთოდიკის გაცნობის მიზნით იმოგზაურა დასავლეთ ევროპის ქვეყნებში და ამ მოგზაურობის შთაბეჭდილებანიმალეშთაბეჭდილებანი მალე გამოაქვეყნა ივერიაში„ივერიაში“{{გრამატიკა}}. მისი ინიციატივითინიციატივითა{{გრამატიკა}} და უშუალო ხელმძღვანელობით გაიხსნა სკოლები ბაქოში, კავკავში, ბათუმში. თვითონ მასწავლებლობდა ჯერ თბილისის სასულიერო სემინარიაშიმსემინარიაში,{{გრამატიკა}} შემდეგ კი 27 წელი იმუშავა თბილისის წმინდა ნინოს სასწავლებელში, საიდანაც 1900 წელს გავიდა პენსიაზე.
დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].
