გერონტი ქიქოძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

მემარცხენე საზოგადოებრივ-პოლიტიკური მოღვაწეობისათვის ქიქოძე რამდენიმეჯერ დააპატიმრეს საქართველოში (1905, 1910). ავტორია კვლევების, სტატიებისა ლიტერატურაზე, ხელოვნებასა და ესთეტიკაზე: „სტატიები ხელოვნებაზე“ (1936), „ქართული ლიტერატურის ისტორია“ (1947), „მოგონებები, გამოსვლები, წერილები“ (1956), „ეტიუტები და პორტრეტები“ (1958). მისი პირველი წერილი გამოქვეყნდა 1905 წელს გაზეთ „მოგზაურში“. ლიტერატურული მოღვაწეობა 1910 წლიდან დაიწყო. 1920-იან წლებში უნივერსიტეტში კითხულობდა დასავლეთ ევროპის ლიტერატურის ისტორიის კურსს. 1927-1928 წელს იყო ერთ-ერთი ინიციატორი და მოთავე ლიტერატურული დაჯგუფება „არიფიონისა“ და იყო ალმანახ „არიფონის“ ხელმძღვანელი.

ქართულ ენაზე თარგმნიდა მარქსიზმ-ლენინიზმის კლასიკოსთა ნაშრომებსა და [[ონორე დე ბალზაკი|ბალზაკის]], [[სტენდალი]]ს, [[პროსპერ მერიმე|მერიმეს]], [[ალფონს დოდე|დოდეს]], [[ანატოლ ფრანსი|ფრანსისა]] და სხვათა ნაწარმოებებს. ფრანგულიდან ნათქრგმნი აქვს „[[ტრისტანი და იზოლდა]]“, „[[წითელი და შავი]]“, „[[იტალიური ქრონიკები]]“, „[[შაგრენის ტყავი]]“ და სხვა.

დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]]. მის გვერდით პანთეონში დასაფლავებულია მისი მეუღლე — '''ანასტასია (ტასო) გიორგის ასული ამირეჯიბი''' (დ. [[22 დეკემბერი]], [[1885]], სოფელი [[ხურვალეთი]], ახლანდელი [[გორის მუნიციპალიტეტი]] — გ. [[11 ოქტომბერი]], [[1968]], [[თბილისი]]).