გიორგი სააკაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

ამ ზეშთაელის ერთ-ერთი ძმა, გიორგი სააკაძის ბიძა სახლთუხუცესია ქართლის მეფის კარზე, თანაც ხანგრძლივად [[1590]]-[[1607]] წლებში, სახლთუხუცესობა კი დიდ თანამდებობად ითვლებოდა.

 

გიორგი სააკაძეს იმ დროისთვის შესაფერისი განათლება ჰქონდა მიღებული. იცოდა [[სპარსული ენა|სპარსული]] და [[თურქული ენა|თურქული]] ენები. გამოირჩეოდა სამხედრო საქმის დიდი ცოდნითა და ორგანიზატორული ნიჭით. სამოღვაწეო ასპარეზზე გამოვიდა XVI საუკუნის 90-იან წლებში, [[სიმონ I|სიმონ I-თან]] ერთად იბრძოდა ოსმალო დამპყრობლების წინააღმდეგ. [[1600]]-[[1606]] [[გიორგი X]]-ის თანამებრძოლი იყო. სააკაძის სამხედრო და სახელმწიფოებრივი ნიჭი წარმოჩნდა [[ლუარსაბ II]]-ის მეფობაში. ამ დროს იგი [[თბილისი]]ს ([[1608]]-იდან), [[ცხინვალი]]სა და [[დვალეთი]]ს მოურავი იყო. შინაფეოდალური ბრძოლების აღკვეთა და თავადების ალაგმვა, ე.წ. "ბატონყმური რიგის" დაცვა, ცენტრალური ხელისუფლების გაძლიერება, საქართველოს გაერთიანებაზე ზრუნვა სააკაძის მოღვაწეობის მთავარ მიზანს შეადგენდა. ამ საქმეში მას მხარს უჭერდა აზნაურობა და ზოგიერთი თავადი, რომელთაც სააკაძის "მოკიდებული კაცნი" (სააკაძის დასი ან "პარტია") ეწოდებოდა. მასვე ეხმარებოდნენ ვაჭარ-ხელოსნები და ნაწილობრივ გლეხობაც.