მაიევტიკა: განსხვავება გადახედვებს შორის

“[[ნადიმი (პლატონი)|ნადიმში]]” სოკრატე ამტკიცებს, რომ მოწაფე არ არის ცარიელი ჭურჭელი, რომელიც მასწავლებელმა ცოდნით უნდა აავსოს: <ref>პლატონი, ნადიმი (175 d4-e1)</ref> არამედ, მასწავლებელმა მოწაფის სწავლებისთვის მეანის ფუნქცია უნდა შეასრულოს. “[[თეეტეტი (პლატონი)|თეეტეტში]]” სოკრატე ამას შემდეგნაირად ხსნის: <ref>პლატონი, თეეტეტი (149e-150d)</ref> დამატებით (და მეანის პროფესიისგან განსხვავებით), სოკრატესოკრატეს თქმითაზრით, მისიმასწავლებლის ფუნქციაამოცანაა მდგომარეობსდაუსვას საკუთარიმოწაფეს სტუდენტებისისეთი იმ იდეების სიმძლავრე და რეალობა შეამოწმოსკითხვები, რომელიც მათ გაუჩნდებათ მის მიერ დასმულირაც კითხვებისამასში დადაფარულ გამოწვევებისცოდნას შემდგომგაამჟღავნებს.

სოკრატეს იდეა, რომ ის ასრულებს მეანის როლს, გამომდინარეობს პლატონის "გახსნების თეორიიდან" (anamnesis), სადაც პლატონი ანვითარებს ორფეოსის მითის იდეას [[სული]]ს უკვდავებისა და უკვე ყოვლისმცოდნეობის შესახებ, რომელიც მას ავიწყდება შემდეგ ცხოვრებაში [[რეინკარნაცია|რეინკარნაციის]] შედეგად. ჭეშმარიტებები, რომელიც სულმა იცის, გამოუმჟღავნებელი და დავიწყებულია თითოეულ ინდივიდში, მაგრამ რომლის აღდგენაც შესაძლებელია ცხოვრებაში შეხსენებების მეშეობით.