მაიევტიკა: განსხვავება გადახედვებს შორის

“ნადიმში”“[[ნადიმი (პლატონი)|ნადიმში]]” სოკრატე ამტკიცებს, რომ მოსწავლე არ არის ცარიელი ჭურჭელი, რომელიც მასწავლებელმა ცოდნით უნდა აავსოს: <ref>პლატონი, ნადიმი (175 d4-e1)</ref> ამის სანცავლოდ, მასწავლებელმა მოწაფის სწავლების დროს მეანის ფუნქცია უნდა შეასრულოს. “თეეტეტში”“[[თეეტეტი (პლატონი)|თეეტეტში]]” სოკრატე ამას შემდეგნაირად ხსნის: <ref>პლატონი, თეეტეტი (149e-150d)</ref> დამატებით (და მეანის პროფესიისგან განსხვავებით), სოკრატე თქმით, მისი ფუნქცია მდგომარეობს საკუთარი სტუდენტების იმ იდეების სიმძლავრე და რეალობა შეამოწმოს, რომელიც მათ გაუჩნდებათ მის მიერ დასმული კითხვებისა და გამოწვევების შემდგომ.

სოკრატეს იდეა, რომ ის ასრულებს მეანის როლს, გამომდინარეობს პლატონის გახსნების თეორიიდან (anamnesis), სადაც პლატონი ანვითარებს ორფეოსის მითის იდეას სულის[[სული]]ს უკვდავებისა და უკვე ყოვლისმცოდნეობის შესახებ, რომელიც მას ავიწყდება ცხოვრებაში [[რეინკარნაცია|რეინკარნაციის]] შედეგად. ჭეშმარიტებები, რომელიც სულმა იცის, გამოუმჟღავნებელი და დავიწყებულია თითოეულ ინდივიდში, მაგრამ რომლის აღდგენაც შესაძლებელია ცხოვრებაში შეხსენებების მეშეობით.