შიომღვიმის წყალსადენი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''შიომღვიმის წყალსადენი''' — იგივე [[სხალტბა-შიომღვიმის წყალსადენი]], [[შუა საუკუნეების საქართველო]]ს მნიშვნელოვანი [[ჰიდროტექნიკური ნაგებობა]], რომელიც წყაროს წყალს აწვდიდა [[შიომღვიმის მონასტერი|შიომღვიმის მონასტერს]]. გაყვანილია თამარ მეფის მწიგნობართუხუცესის [[ანტონ ჭყონდიდელი]]ს თაოსნობით [[1199]]-[[1202]] წლებში. წყალშემკრები ნაგებობა, რომელიც გვირაბების რთულ სისტემას წარმოადგენს, მდებარეობს სხალტბის ქედის ჩრდილოეთ ფერდობზე, სოფელ [[სხალტბა_(მცხეთის_მუნიციპალიტეტი)|სხალტბის]] ([[მცხეთის მუნიციპალიტეტი]]) მახლობლად. [[წყალსადენი]]ს 2 კმ სიგრძის ტრასა რთულ ტოპოგრაფიულ პირობებშია გაყვანილი. მისი ბოლო მონაკვეთი 170 მ სიმაღლის ფრიალო კლდეზე ეშვება. შიომღვიმის წყალსადენი დღე-ღამეში 243.000 ლიტრ წყალს აწვდიდა მონასტერს. ამავე სათავე ნაგებობიდან წყალსადენის მეორე, 1 კმ სიგრძის შტო გაუყვანიათ სოფელ სხალტბამდეც.