ეკატერინე გაბაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მომხმარებლის 80.92.181.130 ცვლილებების გაუქმება (№2840320)
No edit summary
ხაზი 1:
{{მმ*|გაბაშვილი}}
[[სურათი:Ekaterine Gabashvili.jpg|მინიატიურა|ეკატერინე გაბაშვილი]]
'''ეკატერინე რევაზის ასული თარხნიშვილი–გაბაშვილი''' (დ. [[16 ივნისი]], [[1851]], [[გორი]] — გ. [[7 აგვისტო]], [[1938]], სოფ. [[ახალქალაქი (კასპის მუნიციპალიტეტი)|ახალქალაქი]], [[კასპის მუნიციპალიტეტი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] მწერალი და საზოგადო მოღვაწე.
'''ეკატერინე გაბაშვილი''' (ქალიშვილობაში — თარხნიშვილი), ეკატერინე რევაზის ასული (დ. [[16 ივნისი]], [[1851]], [[გორი]] — გ. [[7 აგვისტო]], [[1938]], სოფ. [[ახალქალაქი (კასპის მუნიციპალიტეტი)|ახალქალაქი]], [[კასპის მუნიციპალიტეტი]], დაკრძალულია [[თბილისი|თბილისში]]) — ქართველი მწერალი და საზოგადო მოღვაწე. დაამთავრა ფავრის კერძო პანსიონი [[თბილისი|თბილისში]] ([[1868]]). პირველი ნაწარმოები „გლეხკაცების აზრი სასოფლო შკოლაზედ“ გამოაქვეყნა [[1870]] წელს „დროებაში“. ეკატერინე გაბაშვილი ქართული კრიტიკული რეალიზმის თვალსაჩინო წარმომადგენელია. მან ერთ-ერთმა პირველმა შემოიტანა ქართულ ლიტერატურაში პროზის მცირე ჟანრები — პატარა მოთხრობა, ნოველა, მინიატიურა, სურათი. მისი ლიტერატურული შეხედულებები რუსი რევოლუციონერ-დემოკრატების და ქართველი „სამოციანელების“, განსაკუთრებით [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძის]] იდეური ზემოქმედებით ჩამოყალიბდა.
 
{{ესკიზი-==ბიოგრაფია}}==
1869 წელს დაამთავრა ფავრის კერძო პანსიონი [[თბილისი|თბილისში]] ([[1868]]). პირველი ნაწარმოები „გლეხკაცების აზრი სასოფლო შკოლაზედ“ გამოაქვეყნა [[1870]] წელს „დროებაში“, მას მოჰყვა „მაგდანას ლურჯა“, „ღვინია გადაიჩეხა“, „ჭიაკოკონა ღამეს“, „სოფლის მეგობარი“, „თინას ლეკური“, „სოფლის მასწავლებელი“, „დედის მარჯვენა ხელი“ და სხვა. აღსანიშნავია რომ მწერლის მოთხრობების მიხედვით ქართველმა კინემატოგრაფისტებმა შექმნეს შესანიშნავი მხატვრული ფილმები „ჭიაკოკონა“ (რეჟისორი ნ. პაპინაშვილი) და „მაგდანას ლურჯა“ (რეჟისორები თ. აბულაძე და რ. ჩხეიძე).
 
'''ეკატერინე გაბაშვილი''' (ქალიშვილობაში — თარხნიშვილი), ეკატერინე რევაზის ასული (დ. [[16 ივნისი]], [[1851]], [[გორი]] — გ. [[7 აგვისტო]], [[1938]], სოფ. [[ახალქალაქი (კასპის მუნიციპალიტეტი)|ახალქალაქი]], [[კასპის მუნიციპალიტეტი]], დაკრძალულია [[თბილისი|თბილისში]]) — ქართველი მწერალი და საზოგადო მოღვაწე. დაამთავრა ფავრის კერძო პანსიონი [[თბილისი|თბილისში]] ([[1868]]). პირველი ნაწარმოები „გლეხკაცების აზრი სასოფლო შკოლაზედ“ გამოაქვეყნა [[1870]] წელს „დროებაში“. ეკატერინე გაბაშვილი ქართული კრიტიკული რეალიზმის თვალსაჩინო წარმომადგენელია. მან ერთ-ერთმა პირველმა შემოიტანა ქართულ ლიტერატურაში პროზის მცირე ჟანრები — პატარა მოთხრობა, ნოველა, მინიატიურა, სურათი. მისი ლიტერატურული შეხედულებები რუსი რევოლუციონერ-დემოკრატების და ქართველი „სამოციანელების“, განსაკუთრებით [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძის]] იდეური ზემოქმედებით ჩამოყალიბდა.
 
დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში]].
 
==ლიტერატურა==
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994
 
==რესურსები ინტერნეტში==
*[http://home.ner.ge/?p=2339 ეკატერინე გაბაშვილის შემოქმედებანი ner.ge - ზე] - "ქართული ლიტერატურის დიდი ბიბლიოთეკა"
*[http://burusi.wordpress.com/literature/ekaterine-gabashvili/ ეკატერინე გაბაშვილი]
 
{{ესკიზი-ბიოგრაფია}}
 
{{DEFAULTSORT:გაბაშვილი, ეკატერინე}}
[[კატეგორია:დიდუბის პანთეონში დაკრძალულები]]
[[კატეგორია:ქართველი მწერლები]]
[[კატეგორია:ქართველი საზოგადო მოღვაწეები]]