შინტოიზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Shinto torii icon vermillion.svg|მინი|მარჯვნივ|სინტოსშინტოს ლოგო]]

'''სინტოშინტოიზმი''', იგივე '''შინტო''' (神道 Shintō) — უძველესი [[იაპონური რელიგიები|იაპონური რელიგიური]] მიმდინარეობა, რომელიც სულების თაყვანისცემას ეფუძნება. [[იაპონია]]ში 80 000-ზე მეტი სინტოსშინტოს [[ტაძარი]]ა. სანამ სულების თაყვანსაცემად ტაძარში შევლენ, მორწმუნეები თითებს ისველებენ და პირს ირეცხავენ. სინტოშინტო მოისაზრება როგორც დამაკავშირებელი რგოლი იაპონიის წარსულსა და აწმყოს შორის.

== სინტოიზმისშინტოიზმის ძირითადი პრინციპები ==

სინტოიზმიშინტოიზმი წარმოიქმნა ძველი კულტიდან, რომელიც განასულიერებდა ბუნებას და აღმერთებდა გარდაცვლილ წინაპრებს. სინტოიზმისშინტოიზმის თანახმად, ადამიანი დასაბამს იღებს სულისაგან, ძლიერი ღმერთისაგან ([[კამი]]). ასეთი სულები და ღმერთები მრავალია. მათ შორის უპირველესია მზის ქალღმერთი [[ამატერასუ]].

სინტოისტურიშინტოისტური კულტი 4 ელემენტს შეიცავს - განწმენდა ([[ჰარაი]]), მსვერპლშეწირვა ([[სინსეი]]), მოკლე ლოცვა ([[ნორიტო]]) და ზეთით კურთხევა ([[ნაორაი]]).

== სინტოიზმისშინტოიზმის ისტორია ==

V-VI სს-იდან სინტოისტურშინტოისტურ ტაძრებს მთლიანად საიმპერატორო კარი განაგებდა. სინტოიზმსშინტოიზმს არ გააჩნია ერთიანი კანონიკური ლიტერატურა.

VII-VIII სს-ში იქმნება ძველი ისტორიული მითების, ლეგენდებისა და თქმულებების კრებული „[[კოძიკი]]“ („ძველ ამბავთა ჩანაწერი“) და „ნიჰონ სიოკი“ („იაპონიის ანალები“). [[კორეა|კორეიდან]] და [[ჩინეთი]]დან VI ს. შეიჭრილმა ბუდიზმმა თანდათანობით შეზღუდა სინტოიზმიშინტოიზმი.

[[XI საუკუნე|XI]]-XVI სს-ში ბუდიზმმა მოიპოვა უპირატესობა. მრავალი იაპონელი ორივე რელიგიას მისდევდა (მაგ., ქორწინება, ბავშვის დაბადება, ადგილობრივი დღესასწაულები სინტოსტურიშინტოსტური მოძღვრების მიხედვით სრულდებოდა, ხოლო სულის მოსახსენებელი რიტუალი უმთავრესად ბუდისტურ ტაძრებში ტარდებოდა).

[[XVII საუკუნე|XVII]]-[[XVIII საუკუნე|XVIII]] სს-ში მოქმედებდა ე. წ. „ისტორიული სკოლა“ (მ. კამო, ნ. მოტოორი და სხვ.), რომელიც მიზნად ისახავდა სინტოიზმისშინტოიზმის განმტკიცებას და იმპერატორის კულტის აღორნებას.

[[1867]]-68 წლების რევოლუციის შემდეგ 1945 წლამდე სინტოიზმისშინტოიზმის [[ბუდიზმი|ბუდიზმთან]] ერთად მფარველობდა [[იმპერატორი]] და მთავრობა. [[II მსოფლიო ომი|II მსოფლიო ომში]] ([[1939]]-45 წლები) იაპონიის დამარცხების შემდეგ სინტოიზმისშინტოიზმის პრესტიჟი დაეცა.

[[1945]] წლის დეკემბერში სინტოისტურიშინტოისტური ტაძარი სახელმწიფოს გამოეყო, სინტოისტურიშინტოისტური ლიტერატურის ნაწილი აკრძალეს, სამღვდელოებამ დაკარგა თავისი ძველი ოფიციალური სტატუტი. [[1946]] წლის 1 იანვარს იაპონიის იმპერატორმა საჯაროდ უარყო თავისი „ღვთაებრივი“ წარმოშობა. მაგრამ შემდგომ სინტოიზმიშინტოიზმი თანდათანობით მომძლავრდა.

1966 წლის დეკემბერში მთავრობის გადაწყვეტილებით აღადგინეს ეროვნული დღესასწაული „იმპერიის დაარსების დღე“ - კიგენსეცუ. სინტოისტურიშინტოისტური ტრადიციით, ამ დღეს [[ძვ. წ. 660]] ტახტზე ავიდა იმპერატორი [[ძიმუ]].