დუხობორები: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''დუხობორები''' ([[რუსული ენა{{lang-ru|რუს.]] Духоборы}}, "„''სულისათვის მებრძოლნი"''“), — უკიდურესად პროტესტანტული სექტა, ჩამოყალიბდა 1750 წელს ვორონეჟის, ტამბოვის, ეკატერინოსლავის გუბერნიებში.

== მოძღვრება ==

დუხობორების აზრით, კაცობრიობის ისტორიაში მიმდინარეობს ბრძოლა სულიერსა ([[აბელი (ბიბლია)|აბელი]]ს მიმდევრები) და ხორციელს ([[კაენი]]ს მიმდევრები) შორის. უკანასკნელს განეკუთვნებიან ხელისუფალნი.ხელისუფლების წარმომადგენლები, უსამართლო მსაჯულნიმსაჯულები, მდიდრები. დუხობორებს საკუთარი თავი მიაჩნიათ ჭეშმარიტ და რჩეულ ხალხად, რომელმაც უნდა შექმნას ღვთის სამართლით გამსჭვალული ძმობა. ისინი არ იცავენ არავითარ წეს-ჩვეულებას, გარდა [[ქორწინება|ქორწინებისა]], და აქვთ სპეციალური [[ფსალმუნი|ფსალმუნები]], რომელთაც ასრულებენ საგანგებო კრებებზე. დუხობორებში ქალი პატივისცემით სარგებლობს და ოჯახისა და თემში მამაკაცთან თანასწორუფლებიანია. ქალს აქვს სრული თავისუფლება ქორწინებასთან დაკავშირებით გადაწყვეტილების მიღებისას.

== ისტორია ==

[[1804]] წელს [[რუსეთი]]ს იმპერატორმა [[ალექსანდრე I (რუსეთი)|ალექსანდრე I]]-მა დუხობორებს [[მელიტოპოლის მაზრა]]ში დასახლების უფლება მისცა, ხოლო [[1841]] წელს ისინი ამიერკავკასიაში, [[ახალქალაქის მაზრა]]ში, გადაასახლეს. [[1898]]-[[1900]] წლებში დუხობორების ნაწილი გაასახლეს [[კანადა]]ში, სადაც დღემდე არსებობს მათი თემები.

== დუხობორები საქართველოში ==

დუხობორები საქართველოში 1840-იან წლებში დასახლდნენ. დასახლებისთანავე მათ ააშენეს ობოლთა სახლი, [[საქართველო]]ში ჩამოსახლებულმა დუხობორებმა შექმნეს კომუნები (უტოპიური სოციალიზმის საწყისებზე), მისდევდნენ [[სოფლის მეურნეობა]]ს, მევახშეობას. აქ ისინი ცალკე ეთნოგრაფიულ ერთეულად ჩამოყალიბდნენ განსხვავებული წეს-ჩვეულებებითა და ყოფით. თანდათანობით კლასობრივი დიფერენციაციის გაღრმავებას სექტის დაშლა და XIX საუკუნის დასასრულს მისი ერთი ნაწილის (მეტწილად ღარიბთა) ემიგრაცია მოჰყვა. [[1895]] წელს 2000-მდე დუხაბორმა ძალადობის მიმართ პროტესტის ნიშნად იარაღი დაწვა. მეფისნაცვალმა ვორონცოვმა დუხაბორები ამ ფაქტის გამო დასაჯა, სოფელში კაზაკთა პოლკი მიავლინა. ყველა მამაკაცი გაშოლტეს, ნაწილი კი ციმბირში გადაასახლეს. ამჟამად დაახლოებით 200 ოჯახი სოფელ [[გორელოვკა]]ში ცხოვრობს, სადაც არის მათი ეთნოგრაფიული მუზეუმი მდებარეობს.