საქართველოს გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 4:
== მუზეუმის ისტორია ==
[[ფაილი:Exlibris_l_copy.jpg|მარცხნივ|180პქ]] დაარსდა XX საუკუნის 30-იან წლებში. 1929 წელს [[მთაწმინდა]]ზე [[ალექსანდრე გრიბოედოვი]]ს 100 წლისთავისადმი მიძღვნილი საიუბილეო გამოფენის ბაზაზე შეიქმნა რუსი მწერლის მუზეუმი, რომელსაც 1931 წლიდან წმ. დავითის ეკლესიაში მოთავსებული მწერალთა მუზეუმი შეუერთდა. 1935 წელს მას საქართველოს მწერალთა მუზეუმი, ხოლო 1938 — საქართველოს სახელმწიფო ლიტერატურული მუზეუმი ეწოდა. ამავე წელს საქართველოს ლიტერატურული მუზეუმმა ბინა დაიდო [[ჯორჯიაშვილის ქუჩა]]ზე, სადაც ამჟამადაც იმყოფება. 1967 წელს მას [[გიორგი ლეონიძე|გიორგი ლეონიძის]] სახელი მიეკუთვნა.
1940-1952, 1982-2005 წლებში ლიტერატურული მუზეუმი გამოსცემდა „[[ლიტერატურის მატიანე]]ს“.
არქივის ზრდასთან ერთად, იცვლებოდა მუზეუმის დასახელებაც - 1935 წელს მთაწმინდის მუზეუმს ,,საქართველოს მწერალთა მუზეუმი", 1938 წელს კი ,,საქართველოს სახელმწიფო ლიტერატურის მუზეუმი" ეწოდა. ამავე წელს მუზეუმმა ისტორიულ შენობაში - კავკასიაში რუსეთის მეფისნაცვლის მოადგილის ყოფილ
ხაზი 13:
გიორგი ლეონიძის ხელმძღვანელობის დროსაა შეგროვებული მუზეუმის უნიკალური ექსპონატების უმრავლესობა, რის გამოც, მუზეუმს 1967 წელს მისი სახელი ეწოდა, მწერლის გარდაცვალებიდან ერთი წლის შემდეგ.
== მუზეუმუს არქივი ==
დღეს ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი 130 ათასამდე ხელნაწერს, 2 ათასამდე ფერწერულ და გრაფიკულ ნამუშევარს, 27 ათასამდე ფოტოს, ათასმდე მემორიალურ ნივთს და 40 ათასზე მეტ წიგნს ინახავს. ეს ექსპონატები ქართული და უცხოური ლიტერატურის განვითარების შესასწავლად უნიკალური მასალაა.
არქივში დაცული ამ მასალის მოვლის გარდა, ლიტერატურის მუზეუმი მასპინძლობს და ატარებს კულტურულ ღონისძიებებს. ასევე ეწევა საგამომცემლო საქმიანობას. სწორედ ამ სამ მიმართულებაზეა აგებული მუზეუმის განვითარების სტრატეგია.
1940-1952, 1982-2005 წლებში ლიტერატურული მუზეუმი გამოსცემდა „[[ლიტერატურის მატიანე]]ს“.
== მუზეუმის დირექტორები ==
#[[გიორგი ლეონიძე]] 1931-1953
# ვასო ეგნატაშვილი 1953-1956
| |||