[[ფაილი:Manuel II Paleologus.jpg|250px|მინიატიურა|მანუელ პალეოლოგოსი]]
'''მანუელ III პალეოლოგოსი''' (დ. [[27 ივნისი]], [[1350]] – გ. [[21 ივლისი]], [[1425]], [[კონსტანტინოპოლი]]) — [[ბიზანტიის იმპერია|ბიზანტიის]] [[ბიზანტიის იმპერატორების სია|იმპერატორი]] [[1391]]–[[1425]] წლებში. მის დროს ბიზანტიის მნიშვნელოვანი ნაწილი ხელთ ეპყრათ თურქებს. ფაქტობრივად [[ბაიაზიდ I|ბაიაზიდ I-ის]] ვასალი იყო. დასახმარებლად [[ჯვაროსნები|ჯვაროსნებს]] მოუხმო, მაგრამ [[1396]] წლის 25 სექტემბერს ნიკოპოლისთან თურქებმა ჯვაროსნები დაამარცხეს. მანუელ II-მ [[1399]]-[[1403]] წლებში დასახმარებლად მოიარა [[იტალია]], [[საფრანგეთი]] და [[ინგლისი]]. როდესაც [[1402]] წელს [[ანკარა (ქალაქი)|ანკარა]]სთან [[თემურლენგი|თემურლენგმა]] თურქები გაანადგურა, ამით ისარგებლა მანუელ II-მ და [[1403]] წელს [[თესალონიკე]] დაიბრუნა. [[1424]] წელს კვლავ იკისრა თურქებისათვის ხარკის გადახდა. [[1425]] წელს ტახტიდან გადადგა და ბერად აღიკვეცა მათეს სახელით. მანუელ II მხარს უჭერდა ჰუმანისტურ მოძრაობას, ცნობილი იყო აგრეთვე როგორც მწერალი.
