ეკატერინე გაბაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ეკატერინე გაბაშვილი''' (ქალიშვილობაში — თარხნიშვილი), ეკატერინე რევაზის ასული (დ. [[16 ივნისი]], [[1851]], [[გორი]] — გ. [[7 აგვისტო]], [[1938]], სოფ. [[ახალქალაქი (კასპის მუნიციპალიტეტი)|ახალქალაქი]], [[კასპის მუნიციპალიტეტი]], დაკრძალულია [[თბილისი|თბილისში]]) — ქართველი მწერალი და საზოგადო მოღვაწე. დაამთავრა ფავრის კერძო პანსიონი [[თბილისი|თბილისში]] ([[1868]]). პირველი ნაწარმოები „გლეხკაცების აზრი სასოფლო შკოლაზედ“ გამოაქვეყნა [[1870]] წელს „დროებაში“. ეკატერინე გაბაშვილი ქართული კრიტიკული რეალიზმის თვალსაჩინო წარმომადგენელია. მან ერთ-ერთმა პირველმა შემოიტანა ქართულ ლიტერატურაში პროზის მცირე ჟანრები — პატარა მოთხრობა, ნოველა, მინიატიურა, სურათი. მისი ლიტერატურული შეხედულებები რუსი რევოლუციონერ-დემოკრატების და ქართველი „სამოციანელების“, განსაკუთრებით [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძის]] იდეური ზემოქმედებით ჩამოყალიბდა..