ეპისტოლე წმ. მოციქულისა იაკობისი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ეპისტოლეს მისი ავტორი იაკობი [[იესო ქრისტე]]ს ხორციელ ძმად მოიხსენიება, რომელიც სულიწმიდის მოფენის შემდეგ [[იერუსალიმი]]ს ეკლესიის [[ეპისკოპოსი]] გახდა (გალატ. 2,9). მისი ეპისტოლე მიმართულია ქრისტიანული ეკლესიისადმი, რომელიც დაიწერა ისრაელის 12 ტომის გაბნეულობის დროს. ეპისტოლე ებრაელთაგან ქრისტიანობაზე მოქცეულ ადამიანებს მოუწოდებს რწმენის ცოცხალი გამოვლინებისაკენ, ზნეობრივი სრულყოფილებისაკენ სწრაფვის აუცილებლობისკენ და ამბობს, რომ მკვდარი რწმენა არ უნდა მოელოდეს „ზეგარდმო“ შველას. ჭეშმარიტ მორწმუნეს მისი საქციელი გამოაჩენს. მაცხოვნებელი რწმენა სიყვარულში გამოიხატება, სხვაგვარად რწმენას ფასი არაარ აქვს ღვთის თვალში. რწმენა გამოიხატება აგრეთვე მორჩილებაში: იაკობს აბრაამის მიერ ისაკის მსხვერპლშეწირვის მზადყოფნა მოაქვს მაგალითად.