ლონგირი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ქალაქი [[1906]] წელს ამერიკელმა მეწარმე-ინჟინერმა ჯონ მონრო ლონგიირმა (1850-1922) დააარსა. მან ამადგილას ნახშირის საბადო გახსნა. 1916 წელს დასახლება ნორვეგიულ კომპანია Store Norske-ს მიჰყიდეს.

[[მეორე მსოფლიო ომი]]ს დაწყებისას, ნორვეგიის ოკუპაციის დროს, დასახლების (იმხანად) 765 მკვიდრმა [[დიდი ბრიტანეთი|დიდ ბრიტანეთს]] მიაშურა ევაკუაციისთვის. დაბაც და ბევრი მაღაროც [[1943]] წლის [[8 სექტემბერი|8 სექტემბერს]] გერმანული ლინკორის შარნჰორსტიდან და ნაღმმზიდებიდან გახორციელებული დაცხრილვების შედეგად განადგურდა, თუმცა, ომის დასრულებისთანავე, მალევე აღადგინეს.

ოდესმე დაფიქსირებული ყველაზე მაღალი ტემპერატურა 1979 წლის ივლისში 21,3 °C-ია, ყველაზე დაბალი ტემპერატურა კი 1986 წლის მარტში -46,3 °C დაიჭირა.

1990-იანების დასაწყისამდე დაბის თითქმის ყველა მკვიდრის ცხოვრება ნახშირის მოპოვებაზე იყო კონცენტრირებული; ამ დარგში დღესდღეობითაც ბევრია დაკავებული, მაგრამ, ნახშირის მოპოვება უკვე მხოლოდ სვეაგრუვში წარმოებს. მართალია კუნძულზე ნახშირის მოპოვებას არასდროს მოუტანია დიდი მოგება, მაგრამ, ნორვეგიის მთავრობა ყველაფერს აკეთებდა და აკეთებს იმისათვის, რომ ლონგიირში მოსახლეობა შეინარჩუნოს.

ლონგიირში ყოველკვირეული ადგილობრივი გაზეთი „Svalbardposten“ გამოდის, რომელიც [[1948]] წლის [[ნოემბერი|ნოემბერში]] დაარსდა. [[2004]] წელს გაზეთს 3271 ხელმომწერი ჰყავდა, რაც შპიცბერგენის საერთო მოსახლეობას აღემატება კიდეც.