ელ-სუვაირა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ელ-სუვაირა''', ([[არაბული ენა|არაბ]]. الصويرة) — საპორტო ქალაქი [[მაროკო]]ში, [[ატლანტის ოკეანე|ატლანტის ოკეანის]] სანაპიროზე. XVI საუკუნიდან ცნობილი იყო პორტუგალიური სახელით '''მოგადორი'''. მდებარეობს ქალაქ [[აგადირი]]დან 170 კმ-ით ჩრდილოეთით და [[მარაქეში]]დან 170 კმ-ით დასავლეთით.

არქეოლოგიური კვლევები ადასტურებს, რომ ქალაქის ტერიტორია დასახლებული ყოფილა პრეისტორიული ხანიდან. ელ-სუვაირის უბე ნაწილობრივ ჩაკეტილია კუნძულ მოგადორით, რაც ქალაქის ნავსადგურს ძლიერი ზღვის ქარებისგან იცავს.

თევზის სარეწაო ნავსადგური ცნობილი იყო ჯერ კიდევ [[ფინიკია|ფინიკიელებისათვის]], [[ძვ. წ. VII საუკუნე]]ში, ხოლო შემდეგ [[რომაელები]]სათვის. თანდათანობოთ, იგი არა მხოლოდ საზღვაო, არამედ საქარავნო ვაჭრობის მნიშვნელოვანი ცენტრიც გახდა, რომელიც შემდეგში ზღვის მეკობრეებისთვის ნამდვილ სამოთხედ იქცა.

[[1506]] წელს [[პორტუგალიელები|პორტუგალიელებმა]] ქალაქის გამაგრება დაიწყეს. [[1628]] წელს, ციხესიმაგრეების მშენებლობა განაგრძო საადიტების დინასტიის სულთანმა მულაი აბდელმალეკემ. [[1765]] წელს, სულთანმა მუჰამედ III ბენ აბდალაჰმა ალაიუტების დინასტიიდან, მოგადორის იმ დროის მაროკოს უდიდეს საზღვაო პორტად ქცევა განიზრახა. გეგმა ფრანგმა პატიმარმა შეადგინა.

მომდევნო საუკუნეებში, ქალაქი გაძლიერდა და მნიშვნელოვან სავაჭრო პოსტად იქცა, სანამ [[1893]] წელს ფრანგები ქალაქ [[ტიმბუქტუ]]ს აიღებდნენ, რის შემდეგაც დაიკეტა მრავალი სავაჭრო გზა და მოგადორმა მნიშვნელობა დაკარგა.

1960-1970-იან წლებში ქალაქი ჰიპების „მექა" გახდა.

დღეისათვის, ელ-სუვაირა მნიშვნელოვანი [[ტურიზმი|ტურისტული]] ღირსშესანიშნაობაა მაროკოელი და ევროპელი ტურისტებისათვის. ქალაქში განვითარებულია კვების (ძირითდად თევზის) და ტყავის მრეწველობა.