აზნაური: განსხვავება გადახედვებს შორის

თავდაპირველად "აზნაური", ჩანს, "თავისუფალს" ნიშნავდა, უძველეს ქართულ ნათარგმნ ლიტერატურაში (ძველი და ახალი აღთქმის წიგნები) ამ მნიშვნელობით არის ნახმარი. ქართლის ცხოვრების მიხედვით [[ფარნავაზი|ფარნავაზმა]] აზნაურები უწოდა იმ თავისუფალ ბერძენ(რომაელ) მხედრებს რომლებიც [[აზო]]სთან ბრძოლის დროს მისი მხარე დაიჭირეს.
{{ციტატა|ხოლო იგი ჰრომნი ათასნი მჴედარნი, რომელნი აზონისგან მოერთნეს ფარნავაზს, რომელი ზემოთ ვაჴსენეთ, იგინი განყვნა ჴევთა და ქუეყანათა შინა, იპყრნა იგინი კეთილად, რამეთუ ბრძოლასა მას აზონისსა მჴნედ იყვნეს. და უწოდა მათ სახელად '''აზნაურნი'''.}}
"აზნაურთა", "დიდ-დიდ აზნაურთა" და "უაზნოთა" არსებობა ქართლში უკვე V საუკუნის II ნახევრის ორიგინალურ ძეგლში "შუშანიკის მარტვილობაშია" დადასტურებული. იმდროინდელ საქართველოში არსებობდა წოდებრივი ჯგუფები, კერძოდ, მემკვიდრეობითი პრივილეგიებოთ აღჭურვილი მემამულეთა წოდება. სახელწოდება "აზნაური" მომდევნო პერიოდში ყველა წარჩინებულზე გავრცელდა და სწორედ ამ წოდებას აღნიშნავდა. ასე რომ ქართული "აზნაური" დაახლოებით იმასვე აღნიშნავდა, რასაც დასავლეთ ევროპაში [[ნობილიტეტი]] (წარჩინებული). აზნაურთა წოდების შინაგანი აღნაგობა სულ უფრო რთულდებოდა. რაც შეეხება "ტახტის აზნაურს", მას შეესაბამებოდა დასავლეთ ევროპული ტიტული "Count" (რუსული "Граф"). "სათავადო აზნაური"-ს (ისევე როგორც "ცალმოგვი აზნაური"-ს) შესატყვისი დასავლეთ ევროპული ტიტული კი იყო "Chevalier".