სემიოტიკა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''სემიოტიკა''' ([[ბერძნული ენა|ბერძნულად]] sēmeiotikon < sēmeion – ნიშანი), ს ე მ ი ო ლ ო გ ი ა, დისციპლინა, რომელიც იკვლევს ნიშანთა სისტემების ფუნქციონირების ზოგად კანონზომიერებას. მისი შესწავლის ობიექტია ყოველნაირი ტიპის ნიშნები (დაწყებული სიგნალიზაციის უმარტივესი სისტემებიდან ბუნებრივი ენებისა და მეცნიერულად ფორმალიზებული ენების ჩათვლით). <br />

სემიოტიკა ნიშნებს იკვლევს ფორმის, შინაარსისა და გამოყენების მხრივ. შესაბამისად ამისა, სემიოტიკაში გამოიყოფა სამი დარგი: <br />

== სინტაქტიკა ==

{{მთავარი|სინტაქტიკა}}

{{მთავარი|სემანტიკა}}

'''სემანტიკა''' შეისწავლის ნიშნებს შინაარსის მხრივ: <br />

== პრაგმატიკა ==

{{მთავარი|პრაგმატიკა}}

'''სემიოტიკა''' წარმოიშვა და განვითარდა [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] მეორე ნახევარსა და [[XIX საუკუნე|XX საუკუნის]] პირველ ნახევარში. მის ჩამოყალიბებას ხელი შეუწყო მათემატიკური ლოგიკის, ემპირიული ფსიქოლოგიის, კიბერნეტიკის, მათემატიკური ლინგვისტიკის განვითარდებამ. <br />

სემიოტიკის ძირითადი პრინციპები პირველად [[ჩარლზ სანდერს პირსი|ჩ. პირსმა]] ჩამოაყალიბა, ხოლო შემდგომ განავითარეს და დაამუშავეს [[ლვოვ-ვარშავის სკოლა|ლვოვ-ვარშავის სკოლის]] წარმომადგენლებმა და [[ჩარლზ უილიამ მორისი|ჩ. მორისმა]]. სწორედ ჩ. მორისმა დაყო სემიოტიკა 3 ნაწილად: სინტაქტიკად, სემანტიკად და პრაგმატიკად. <br />

== ლიტერატურა ==

 

[[კატეგორია:ენათმეცნიერება]]