ვენცელი (სრი): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ clean up, replaced: ფაქტიურად → ფაქტობრივად using AWB |
|||
ხაზი 8:
ჩეხეთი მან მემკვიდრეობით აყვავებული მიიღო, ხოლო [[გერმანია]]ში სრული არეულობა სუფევდა. მმართველობის პირველ წლებში ვენცელი ცდილობდა მოერიგებინა ერთმანეთში დაპირისპირებული პარტიები, მაგრამ ეს მის ძალებს აღემატებოდა. თან უსასრულო ქიშპობა მალე მას მობეზრდა და მან ხელი ჩაიქნია გერმანიის საქმეებზე. იგი უმეტეს დროს ჩეხეთში ატარებდა, სადაც ჯერ კიდევ სუფევდა მამამისის მიერ დამყარებული წესრიგი.
თუმცა აქაცდაიწყო არეულობა მეფის გამო. ვენცელმა სცადა ფეოდალებისთვის კორონული მამულების შემცირება, მაგრამ მშვიდონიანი გზით ვერ მოახერხა და მიმართა ძალადობას. [[1389]] წელს შეკრიბა ჯარი და ვასალბისთვის ბანაკი შექმნა და ცალცალკე კარვებში დააბინავა ისინი. შემდეგ რიგრიგობით იძახებდა და ეკითხებოდა რამდენი გადაიხადეს კორონული მამულებისთვის და რა შემოსავალი მოუტანა მათ ამ მამულებმა. ვინც არ პასუხობდა, სხვა ოთახში გაყავდათ და იქვე კლავდნენ. სასულიერო პირებსაც, რომლებსაც დიდძალი მამულები ჰქონდათ და გადასახადების გადახდა არ სურდათ, მეფე ასევე მკაცრად ეპყრობოდა. მას საერთოდ არ ჰქონდა ეკლესიისადმი პატივისცემა. მისი მმართველობისას [[პრაღა]]ში დაარსდა [[ბეთლეემის ეკლესია]], სადაც ღვთისმსახურების ნაცვლად [[ჩეხური ენა|ჩეხურად]] ქადაგებები იყო. ვენცელის ყველა ნათესავი, განსაკუთრებით კი მისი ბიძაშვილი, იობსტი მუდმივად კავშირში იყვნენ მეფით უკმაყოფილო ფეოდალებთან და მეფის წინააღმდეგ საიდუმლო შეთქმულება დაიწყო. გადაწყვიტეს მეფის შეპყრობა და დატუსაღება, სანამ იგი არ დააბრუნებდა წართმეულ მამულებს. [[1394]] წლის მაისში ვენცელი შეთქმულებმა შეიპყეს და პრაღის ციხესიმაგრეში გადაიყვანეს. ერთი თვის განმავლობაში ისინი აიძულებდნენ მეფეს დათანხმებულიყო მათ მოთხოვნებზე. ბოლობოლო ვენცელი დათანხმდა და გამოსცა მანიფესტი, რომლითაც უბრუნებდა ფეოდალებს მამულებს და იობსტს ჩეხეთის ვიცე მეფედ ნიშნავდა. ციხიდან გამოსვლის შემდეგ, მან
მტრები ისევ გაერთიანდნენ მის წინააღმდეგ. ისინი ერთსულოვანნი იყვნენ და მეფეზე უკეთ მოქმედებდნენ, რომელსაც არც არმიასთან არც მარკგრაფ იობსტთან შეეძლო მორიგება. [[1396]] წლის დასაწყისში ვენცელი პრაღაში ჯალათთან ერთად დადიოდა და ვისაც მტრად მიიჩნევდა, ბრძანებდა მის მოკვლას საკუთარი სახლების წინ. აჯანყების საშიშროებამ მას აიძულა შერიგებაზე ეფიქრა.
| |||