|
[[ფაილი:Asabah2.jpg|მინი|]]
{{წყარო}}{{ვიკი}}
'''ასასინები''' () — მასონური და მისტიკური ორდენი, რომელიც დააარსა ჰასან იბნ საბაჰმა.
[[ფაილი:Alamut2.jpg|მინიატიურა|240პქ|[[ალამუტი]]ს ციხე-სიმაგრე]]
[[ფაილი:Masyaf - Gesamtansicht.jpg|მინიატიურა|240პქ|ქალაქი მასიაფი (სირია), საერთო ხედი]]
'''ასასინები''' ({{lang-ar|حشيش}}, ḥašīš — სამკურნალო ბალახი, მცენარე, კანაფი; მრავლობითი ფორმიდან ''ჰაშიშიინ'') — სამხედრო [[ისმაილიტები|ისმაილიტური]] სექტა [[შუა საუკუნეები]]ს [[ახლო აღმოსავლეთი|ახლო აღმოსავლეთში]]. ისინი [[ევროპა]]ში ცნობილნი გახდნენ ჯვაროსანი მოლაშქრეების ჩანაწერებიდან და მოგვიანებით [[მარკო პოლო]]ს მოგზაურობიდან. მათი მოღვაწეობის ხანა [[1080]]-[[1270]] წლებით შემოისაზღვრება.
ასასინების ორგანიზაცია ჯერ კიდევ [[VIII საუკუნე]]ში გვხვდება. მათი აღმავლობა იწყება ძლიერი მმართველი [[ჰასან საბაჰი]]ს მიერ ციხესიმაგრის დაარსებით [[ალამუტი|ალამუტში]]. გადმოცემით ასასინები [[კამიკაძე]]ები იყვნენ. არსებობს გადმოცემა, რომ მბრძალებლის ერთი ხელის დაქნევაზე კლდიდან მცველი გადაეშვება უფსკრულში, რათა უცხოელ სტუმარზე შთაბეჭდილება მოეხდინა და ბატონისთვის ერთგულება დაემტკიცებინა.
== ასასინების ქმედებები ==
გახდა რა მმართველი ჰასან საბაჰმა ასეთ ხერხს მიმო არ ესმევათ რელიგიის მიხედვით, მაგრამ ჰასან საბაჰმა არწმუნებდა მათ რომ ის არის თვით ალაჰისგან მოგზავნილი და მის სტუმრებს ნებადართული აქვთ რაც მოესურვებათ ის აკეთონ. ცოტა ხანში ღვინით და ჰაშიშით გაბრუებული სტუმრები იძინებდნენ და ისინი მაშინვე გადაყავდათ ულამაზეს ბაღში, სადაც მათ ქალები ელოდნენ, ღვთაებრივი და სიმღერებით. ეს ქალები "მომსახურების" შემდეგ ისევ დაათრობდნენ სტუმრებს და მათ უკან აბრუნებდნენ ისევ ჰასან საბაჰის სასახლეში.
ამ მოვლენების შემდგომ ასასინების ქვეყანაში დაიწყო თვითმკვლელობების სერია, ჰასან საბაჰი არ ელოდა ასეთ შემოტრიალებას და ამიტომ დაამატა, სამოთხეში მხოლოდ ის მოხვდება ვინც მე მიწამებს და ერთგულად მემსახურებაო. ალბათ აღარ არის გასაკვირი რატომ კვდებოდნენ სიხარულით მისი გულისთვის.
თავიდან ასასინები არ იყვნენ შიიტი მუსლიმები, არამედ გახლდნენ სუფისტები (სუფიზმის მიმდევრები), ხოლოდ მოგვიანებით მიიღეს ოფიციალურად ისლამი ისიც თავის გადარჩენის მიზნით. ძალიან მჭიდრო კავშირში იყვნენ ტამპლიერებთან და მათთან ერთად იბრძოდნენ დამასკოს ასაღებად. მათ ლიდერი უშუალოდ თანამშრომლობდა ბოლდუინ II-სთან როგორც სამხედრო-პოლიტიკურ, ასევე რელიგიურ საკითხებში. ასევე 1105–1270წწ-ში ისინი საქართველოს სამხედრო მოკავშირეები იყვნენ.
ასასინების ფანატიკურობას ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტორი განაპირობებდა. ალამუტში, მაგისტრს ჰქონდა ძალიან ლამაზი ბაღი, ნამდვილი სამოთხე დედამიწაზე. ასასინთა სექტაში გაწევრიანების მერე, ამ ახალ წევრს მოაწევინებდნენ ჰაშიშს, თვალებს აუხვევდნენ და ბაღში ჩასვავდნენ. ჰაშაშის ზემოქმედების ქვეშ მყოფს ყველაფერი ლამაზი ეჩვენებოდა, როდესაც ჰაშაში ზემოქმედებას შეწყვეტდა, ისევ გამოიყვანდნენ ბაღიდან და შემდეგ ეუბნებოდნენ, ახლა ჩვენ შენ სამოთხე გაჩვენეთო. თუ მოკვდები რელიგიის გულისთვის შენ ამ სამოთხეში მოხვდებიო. ამის გამო ისინი ყველაფერს ჩაიდენდნენ. იცოდნენ სად მიდიოდნენ, იცოდნენ ის ნეტარება რომელსაც იქ განიცდიდნენ, ამიტომაც დიდი სიხარულით კვდებოდნენ. ასასინებს ერთი ტერიტორიული სახელმწიფო არ ჰქონიათ. ისინი ფლობდნენ ციხეებს სხვადასხვა კუთხებში, ციხეებს რომლებიც აკონტროლებდნენ სავაჭრო გზებს.
ასასინების სწორი სახელწოდ იბნ საბაჰი]], იგივე "მთათა მოხუცი", ერთდროს თანამდებობის პირი მალიქ შაჰის კარზე. თავისი დროისთვის უაღრესად განვითარებული, განათლებული და ამასთან ფანატიკოსი პიროვნება. სექტის მამოძრავებელი ძალა იყო ჰაშიში, რომელიც "მთათა მოხუცს" უკაცრიელი მთებიდან შემოჰქონდა მცირე რაოდენობით. ჰაშიშის 2-3 ულუფის შემდეგ ადამიანი ხდებოდა მთლიანად დამოკიდებული მისთვის შემდეგი დოზის მიმცემზე. დაინახა რა ასეთი ეფექტი, იბნ საბაჰმა გააფართოვა თავისი საქმიანობა, ამავე დროს ხელი მიჰყო თავისი ახალგამომცხვარი ჰაშიშინების მაღალ ფიზიკურ და ფსიქოლოგიურ დონეზე მომზადებას. ამან გამოიღო ისეთი შედეგი, როგორსაც არავინ ელოდა. ათი ასასინი მებრძოლი უდრიდა 100 კაცზე მეტს. ასასინი ბრძოლიდან არ გარბოდა, რადგან მაშინ სამოთხეში ვერ მოხვდებოდა და შესაბამისად არც ჰაშიშს მიართმევდნენ იქ ვერცხლის კოვზებით. უკვე მიხრწნილმა "მთათა მოხუცმა" შექმნა ჰაშიშინების მთელი არმია და უპრობლემოდ დაიპყრო მთელი რიგი ციხესიმაგრეები, მათ შორის აუღებელი ალამუტიც, მათ გარნიზონის მათ რელიგიაზე მოქცევა შესძლეს. რომელიც საკუთარ რეზიდენციად აქცია. ამრიგად, ჰაშიშინები იქცნენ დამოუკიდებელ და ფრიად აგრესიულ პოლიტიკურ ძალად. ჰაშიშინების გულის მოგებას ცდილობდა ყველა სულტანი და ხალიფა, ვისაც თავში ჭკუა ჰქონდა და არ სურდა, ერთ დილასაც ღორივით დაეკლათ. მთათა მოხუცს მემკვიდრე არ დარჩა, მის მაგივრად არჩეულებმა კი იმდენი ტალანტი ვეღარ გამოიჩინეს და ამიტომაც ჰაშიშინების გავლენა შედარებით შემცირდა, თუმცა სექტა კვლავ მნიშვნელოვან ძალას წარმოადგენდა. მთელი ოთხი საუკუნის განმავლობაში ჰაშიშინები ინარჩუნებდნენ მნიშვნელოვან გავლენას და დამოუკიდებლობას. ციხესიმაგრე ალამუტმა 400 წლის განმავლობაში 300 მეტ შეტაკებას გაუძლო. ბოლოს ისევ შიგნიდან გატყდა. 1270 წელს იგი მონღოლებმა აიღეს, მათ მხარს მის აღებაში 500 ქართველი მებრძოლი მონაწილეობდა დავით ნარინის მეთაურობით. ალამუტის დაცემით ასასინთა სექტამ დაკარგა მნიშვნელოვანი სამხედრო ერთეულის სტატუსი და მმართველ ხელისუფლებას დაექვემდებარა. ჰაშიშინები არ გადაშენებულან, ჰაშიშინების მიწისქვეშა სექტის და მსგავსი დაჯგუფებების შვილობილია ე.წ. „ალ ქაიდა“.
ფორმალურად ისტორიაში ჰაშიშინებს ნინძების ისლამურ ვარიაციას უწოდებენ. ძალიან ახლოს დგანან ერთმანეთთან.
{{Link FA|ar}}
| 