სახელო: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[დასტურლამალი]]თ განსაზღვრულია სახელოების განაწესი, მათი „წესითა შემსგავსებითა“ გამგებლობა. დიდი სახელოები მსხვილ ფეოდალებს ეჭირათ (ხშირად ერთ კაცს რამდენიმე სახელო ეკავა). სახელო მოხელის შემოსავლის ფრიად მნიშვნელოვან წყაროს წარმოადგენდა, მის ერთგვარ საკუთრებად იყო მიჩნეული და ზოგჯერ კიდეც იყიდებოდა. ჩვეულებრივ სახელო მემკვიდრეობით გადადიოდა, რასაც [[აჯა|აჯის]] საფუძველზე მეფე წყალობა-ბოძების სპეციალური აქტით განამტკიცებდა. „სახელოს გაცემის“ საბუთს მეფეს [[სახლთუხუცესი]] წარუდგენდა. დაკანონებული იყო სახელოს „[[სისხლი (სამართალი)|სისხლი]]“ მოხელის დაჭრისა და მკვლელობის საგანგებო საზღაური. საფეოდალოებში სახელმწიფოსაგან განკერძოებული სახელოები არსებობდა.