რუმინეთის ისტორია: განსხვავება გადახედვებს შორის

1541 წლისთვის [[ბალკანეთის ნახევარკუნძული|ბალკანეთის]] მთლიანი ნახევარკუნძული და [[უნგრეთი]]ს ნაწილი იყო [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთის იმპერიის]] პროვინციები. მათგან განსხვავებით ვლახეთს, ტრანსილვანიას და მოლდავეთის სამთავროს ქონდათჰქონდათ [[პროტექტორატი]]ს სტატუსი. ქონდათჰქონდათ სრული საშინაო ავტონომია და XVIII საუკუნენბმდე გარკვეული საგარეო დამოუკიდებლობაც. ამ პერიოდს ასევე ეწოდება [[ფანარიოტები]]ს ხანა. ამ პერიოდში ასპარეზზე გამოვიდა [[რუსეთის იმპერია]], რომელიც ასევე ემუქრებოდა რუმინულ სამთავროებს.

[[მიხაი მამაცი]] (რუმ. Mihai Viteazul) იყო [[ვლახიეთის მმართველების სია|ვლახიეთის მთავარი]] (1593–1601 წ.), [[ტრანსილვანიის მმართველების სია|ტრანსილვანიის მმართველი]] (1599–1600 წ.) და [[მოლდავეთის სამთავროს მმართველების სია|მოლდავეთის მთავარი]] (1600 წ.). მისი მმართველობის მცირე მონაკვეთში ის იყო ტრანსილვანიის და მოლდავეთის სამთავროს მმართველიც, რომლებსაც ქონდათჰქონდათ შექმნილი [[პირადი კავშირი]].<ref>{{ro icon}}{{Citation|last =Rezachevici|first =Constantin|title =Mihai Viteazul: itinerariul moldovean|year =2000|journal=Magazin istoric|issue =5 |url =}}</ref> მისი გარდაცვალების შემდეგ კავშირი დაიშალა. ვლახეთი და მოლდავეთის სამთავრო გახდნენ ისევ ოსმალეთის ვასალები, რომლებსაც ქონდათჰქონდათ გარკვეული საშინაო და საგარეო ავტონომია, თუმცა XVIII საუკუნეში ესეც სრულად დაიკარგა.