არჩილ სულაკაური: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
'''არჩილ სამსონის ძე სულაკაური''' (დ. [[15 თებერვალი]], [[1927]], [[თბილისი]] - გ. [[26 აგვისტო]], [[1997]], თბილისი), ქართველი პოეტი და პროზაიკოსი. დაჯილდოებულია [[შოთა რუსთაველის პრემია|შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემიითა]] (1971) და "[[საპატიო ნიშნის ორდენი|საპატიო ნიშნის]]
არჩილ სულაკაურმა 1951 წელს [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს ფილოლოგიის ფაკულტეტი დაამთავრა. 1973 წლიდან სულაკაური იყო გამომცემლობა [[ნაკადული (გამომცემლობა)|"ნაკადულის"]] დირექტორი, ხოლო 1982 წლიდან - ჟურნალ „[[მნათობი (ჟურნალი)|
== შემოქმედება ==
პოეტის პირველი ლექსები [[1946]] წელს "ლიტერატურულ გაზეთში“ დაიბეჭდა, ხოლო 1951 წელს გამოვიდა მისი ლექსთა პირველი წიგნი. მას ეკუთვნის პოეტური კრებულები: "ჩემი ქუჩის დღესასწაული“ (1956), "საგზალი“ (1959), "ოთხივე მხრიდან“ (1975), "სიჩუმე“ (1978), "ლექსები“ (1980). პროზაულ ნაწარმოებებს შორის აღსანიშნავია „ტალღები ნაპირისკენ მიისწრაფიან“ (1957), „ბიჭი და ძაღლი“ (1966), „ოქროს თევზი“ (1966), „სალამურას თავგადასავალი“ (1969; შოთა რუსთაველის სახელმწიფო პრემია,1971წ), „ლუკა“ (1972), „თეთრი ცხენი“ (1984), კრებულები „მოთხრობები. რომანი“ (1972), „მოთხრობები“ (1975) და სხვა.
1973 წლიდან იყო გამომცემლობა „ნაკადულის“ დირექტორი, 1982 წლიდან ჟურნალ „მნათობის“ მთავარი რედაქტორი. 1971 წელს მიანიჭეს შოთა რუსთაველის პრემია, დაჯილდოებულია
▲1971 წელს მიანიჭეს შოთა რუსთაველის პრემია, დაჯილდოებულია ''საპატიო ნიშნის" ორდენითა და მედლებით.
არჩილ სულაკაური გარდაიცვალა 1997 წელს, თბილისში. დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|დიდუბის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში]].
|