ალექსანდრე ბლოკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ბლოკი ერთ-ერთი იყო პეტროგრადელ პოეტთაგან, რომელმაც რთულად მიიღო [[საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირი|საბჭოთა]] მმართველობა, მაგრამ მათთან მუშაობას მაინც დათანხმდა. მმართველებმა ფართოდ დაიწყეს მისი სახელის გამოყენება. 1918 წლიდან 1920 წლამდე მისი სურვილის უკითხავად ირჩევდნენ სხვადასხვა თანამდებობებზე ორგანიზაციებში, კომიტეტებში, კომისიებში. მუდმივად მზრდადმა სამსახურმა პოეტის ძალები შეიწირეს. მას დაღილობაცდაღლილობაც შეეპარა — ბლოკი თავის იმდროინდელ მდგომარეობას აღწერდა, როგორც „მე დამლიეს“. ამითვე აიხსნება პოეტის შემოქმედებითი მდუმარება. ის კერძო წერილში 1919 წლის იანვარს წერდა: „თიქის წელიწადია საკუთარ თავს არ ვეკუთვნი, მე აღარ ვიცი, როგორ უნდა ვწერო ლექსი და აღარ ვიცი, როგორ ვიფიქრო მათზე“. მძმე დატვირთულმა სამსახურმა საბჭოთა დაწესებულებებში, მშიერ და ცივ პეტროგრადში, საბოლოოდ შეარყია პოეტის ჯანმრთელობა — ბლოკს დაემართა გულ-სისხლძარღვთა დაავადებები, [[ასთმა]], თავი იჩინა ფსიქოლოგიურმა დარღვევებმა, 1920 წლის ზამთარში გაუჩნდა [[სურავანდი]]ც.

მძიმე მატერიალურ პირობებში ბლოკი ძლიერ ავადმყოფობდა. საბოლოოდ, პოეტი 1921 წლის 7 აგვისტოს, თავის უკანასკნელ პეტროგრადულ სახლში გულის სარქველების ანთებით გარდაიცვალა. სიკვდილამდე რამდენიმე დღით ადრე პეტერბურგში ხმა გავრცელდა, რომ პოეტი ჭკუიდან შეიშალა. მართლაც, სიკვდილის წინ ბლოკი დიდხანს ბოდავდა, ერთადერთი ფიქრით შებყრობილი: „თორმეტის“ ყოველივე ეგზემპლიარი იყო თუ არა განადგურებული. თუმცა, პოეტი სრულ ჭკუაზე გარდაიცვალა, რაც მის შეშლილობაზე აზრს უარყოფს. უარზისუარის საბასუხოდსაპასუხოდ, რომელიც საბჭომ განუცხადა თავის თხოვნაზე, რათა მიეცათ ვიზა, რომ საზღვარგარეთ დაესვენა, მან გაანადგურა თავის ხელნაწერები და უარი განაცხადა საჭმლისა და წამლის მიღებაზე.

პოეტი დაკრძალულესდაკრძალეს სმოლენსკის [[მართლმადიდებლობა|მართლმადიდებლურ]] სასაფლაოზე, პეტროგრდში. 1944 წელს ბლოკის ცხედარი გადასვენებლიგადასვენებული იქნა ვოლკოვის ლიტერატორთა სასაფლაოზე.