'''ალფონსო VII''' ({{lang-es|Alfonso VII}}); (დ. [[1 მარტი]], [[1105]] — გ. [[21 აგვისტო]], [[1157]]) [[კასტილია|კასტილიის]] მეფე [[1127]]-1157 წლებში. [[გალისია|გალისიის]] მეფე [[1112]] წლიდან. დედოფალ [[ურაკა]]სა და [[რაიმონდ ბურგუნდიელი]]ს ვაჟი. იქორწინა [[1128]] წელს ბერენჟერაზე, [[რაიმონდ ბერენდარია III]] [[ბარსელონა|ბარსელონის]] გრაფის ასულზე და [[1152]] რაშილდაზე, [[პოლონეთი]]ს მეფე [[ვლადისლავი (პოლონეთის მეფე)|ვლადისლავის]] ასულზე.
მამის გარდაცვალების შემდეგ ალფონსომ მხოლოდ გალისია მიიღო. მაგრამ დედასთან და მამინაცვალთან, [[ალფონსო I (არაგონი)|ალფონსო I არაგონელთან]], ცხარე ომის შედეგად იგი გახდა კასტილიის მეფეც. იგი ენერგიული, გონიერი, და სამართლიანი მმართველი იყო, კარგი მეომარი და ეკლესიის მფარველი. შემდგომ წლებში, განსაკუთრებით ალფონსო არაგონელის გარდაცვალების შემდეგ, მისი ძალაუფლება სულ იზრდებოდა. იგი პირველი ესპანელი მეფე იყო, ვინც [[ანდალუსია]]ში იბრძოდა. [[1144]] წელს კასტილიელებმა [[კორდოვაკორდობა (ესპანეთი)|კორდობა]] აიღეს. [[1147]] წელს ხანგძლივი ალყის შედეგად დაეცა [[ალმერია]], მაგრამ შემდგომ წლებში ქრისტიანთა შეტევები გაჩერებულ იქნა. [[XII საუკუნე|XII საუკუნის]] შუა წლებში ნახევარკუნძულზე მუსულმანური სამფლობელოები დაიპყრეს მეომარმა მავრებმა ალმოგადებმა. [[ისლამი]]ს ამ მცველებმა დაიწყეს [[საღვთო ომი]] და მთელ რიგ ბრძოლებში სასტიკად დაამარცხეს კასტილიელები. ალფონსო ცოცხალი იყო, როდესაც მავრებმა აიღეს ალმერია, და მან ვერაფერი იღონა ქალაქის გასათავისუფლებლად. ალფონსოს ანდერძმა კიდევ უფრო დაასუსტა ქრისტიანები. სიკვდილის წინ მან შვილებს გაუყო სამეფო, კასტილია [[სანჩო III (კასტილია)|სანჩო III]]-ს მისცა. ხოლო [[ლეონილეონის სამეფო]] [[ფერდინანდფერნანდო II (ლეონი)|ფერდინანდფერნანდო II]]-ს.
