ჯეკ ნიკოლსონი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 75:
ჯეკმა განასახიერა რენდლი მაკმერფის როლი, რომელიც ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ხვდება. [[1976|1976 წელს]] პატარა როლი მიიღო ფილმში „უკანასკნელი მაგნატი“, სადაც მთავარი როლი იმდროს ახალგაზრდა [[რობერტ დე ნირო]]მ შეასრულა.
ჯეკ ნიკოლსონმა რიგით მეორე [[ოსკარი]] მიიღო [[1983|1983 წელს]] შესრულებული როლისთვის ფილმში „[[სინაზის ენა]]“, რომლის რეჟისორი იყო [[ჯეიმზ ლოურენს ბრუკსი]]. ნიკოლსონი აგრძელებდა [[კინემატოგრაფია|კინემატოგრაფში]] ნაყოფიერ მოღვაწეობას. [[1980]]-იანი წლების ფილმებიდან მნიშვნელოვანია: ''„[[ნათება (ფილმი)|ნათება“]]'', ''„ფოსტალიონი ყოველთვის ორჯერ რეკავს“'', ''
▲ფილმებიდან მნიშვნელოვანია: ''„[[ნათება (ფილმი)|ნათება“]]'', ''„ფოსტალიონი ყოველთვის ორჯერ რეკავს“'', ''„სინაზის ენა“'', ''„პრიცის ოჯახის ღირსება“'', ''„ისტვიკელი ალქაჯები“'', ''„ბეტმენი“'' და სხვ. ფილმ „ბეტმენის“ შემდეგ [[1996|1996 წელს]] ნიკოლსონი ისევ თანამშრომლობს რეჟისორ [[ტიმ ბარტონი|ტიმ ბარტონთან]], ამჯერად ჯეკმა როლი მიიღო ფანტასტიკურ კომედიაში „მარსი გვიტევს!“. მორიგი ოსკარის პრემია ნიკოსლონს მიენიჭა [[1997|1997 წელს]] შესრულებული როლისთვის ფილმში „უკეთესი არ არსებობს“, სადაც მას პარტნიორობა გაუწია [[ჰელენ ჰანტი|ჰელენ ჰანტმა]]. რეჟისორი [[ჯეიმზ ბრუქსი]]. [[2002|2002 წელს]] გამოდის ფილმი „შმიდტის შესახებ“, სადაც ნიკოლსონი ასახიერებს ნებრასკელ პენსიონერს, რომელსაც ცოლი გარდაეცვლება. ამ როლის შესრულებისთვის ის ოსკარის მორიგ ნომინაციაზე წარადგინეს. 2003 წელს ნიკოლსონმა ითამაშა ფილმში „[[ბრაზის მართვა]]“, სადაც აგრესიული თერაპისტის როლი შეასრულა.
[[2006|2006 წელს]] ნიკოლსონი დაუბრუნდა თავის სამსახიობო „ბნელ მხარეს“ ირლანდიელი მაფიოზის ფრენკ კასტელოს როლში ოსკაროსან ფილმში „მიცვალებულები“, სადაც თავი მოიყარეს ჰოლივუდის მსახიობებმა [[მეტ დეიმონი|მეტ დეიმონმა]], [[ლეონარდო დიკაპრიო]]მ, [[მარკ ვალბერგი|მარკ უოლბერგმა]] და სხვ.
| |||