მეოთხე ჯვაროსნული ლაშქრობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

|მეთაური1=[[File:Argent a chief gules.svg|22px|link=|alt=]] [[ბონიფაცბონიფაციუს I მონფერატი|ბონიფაციუს I]]<br />[[File:Blason Blois Ancien.svg|22px|link=|alt=]] [[ლუდოვიკ დე ბლუა]]<br />[[File:Flag of Most Serene Republic of Venice.svg|23px]] [[ენრიკო დანდოლო]]<br />[[ისააკ II (ბიზანტია)|ისააკ II]]<br />[[ალექსი III (ბიზანტია)|ალექსი III]]

[[XIII საუკუნე|XIII საუკუნის]] დამდეგს ბიზანტიის სამეფო კარზე დიდი არეულობა სუფევდა. [[1204]] წელს [[თამარ მეფე]]მ ფრიად თამამი გადაწყვეტილება მიიღო - საბაბად გამოიყენა ბიზანტიის იმპერატორ [[ალექსი V (ბიზანტია)|ალექსი ანგელოსის]] მოხელეთა მიერ თამარისგან დასაჩუქრებული ბერების გაძარცვა და ბიზანტიის კუთვნილ სამხრეთ-აღმოსავლეთ შავი ზღვისპირეთში ჯარი გაგზავნა. ქართულაქართულმა ჯარმა დაიპყრო ეს ტერიტორია და იქ [[ტრაპიზონის იმპერია|ტრაპიზონის საკეისრო]] დააარსა. თამარმა ტრაპიზონის მეფობა საქართველოში აღზრდილ [[ალექსი I (ტრაპიზონი)|ალექსი კომნენოსს]] ჩააბარა. ამ გზით [[საქართველო]]მ სამხრეთ-დასავლეთის მხრიდან მეგობარი ქრისტიანული სახელმწიფო შეიძინა.{{ფაქტი}}

იმავე 1204 წელს ჯვაროსნებმა კონსტანტინოპოლი აიღეს და იქ [[ლათინთა იმპერია]] დააარსეს. რომლის პირველი იმპერატორიც გახდა [[ბალდუინ I ფლანდრიელი]]. ბონიფაციუს მონფერატი გახდა [[თესალონიკი]]ს მეფე. ლათინთა იმპერიამ [[1261]] წლამდე იარსება. ამ ლაშქრობის შემდეგ ჯვაროსანთა პოზიციები მცირე აზიაში ძლიერ შესუსტდა. [[იერუსალიმი]] [[ეგვიპტე]]ლიეგვიპტელი [[არაბები]]ს ხელში რჩებოდა. ევროპის მონარქებმა შემდეგი დარტყმა [[ეგვიპტე|ეგვიპტისაკენ]] მიმართეს.