მინდია: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
მNo edit summary |
||
ხაზი 1:
'''მინდია''', ''ხოგაის მინდი'',[[ქართული მითოლოგია|ქართული მითოლოგიის]] ერთ-ერთი უნათლესი სახე, იდუმალებით მოცულ თქმულებათა გმირი, ნახევრად ღმერთი, ქართველი [[ჰეროსი]], რომლის დაბადებასა და „გვიან სიკვდილში“ ერევიან ბუნების ძალნი, ცა და მზე. მამაკაცთაგან ეს მითოლოგიური გმირი რამდენადმე უახლოვდება [[მედეა]]ს და მისებრ მაგიური ძალა, ჯადოქრობის ნიჭი, ბუნების ენის გაგებისა და განკურნების უნარიც აქვს.<ref>მითოლოგიური ლექსიკონი, აკაკი გელოვანი (თბილისი 1983, გვ.557) </ref>
'''მინდია''', ''ხოგაის მინდი'', [[ქართული ფოლკლორი]]ს პერსონაჟი. ხევსურმა მინდიამ, რომელიც ქაჯების ტყვე იყო, თვითმკვლელობის მიზნით მათი საკვები — გველის ხორცი ჭამა, მაგრამ მოწამვლის მაგიერ ჯადოსნური ძალა შეიძინა — ამოიცნო ბუნების საიდუმლო: ამიერიდან მინდიას ესმოდა მცენარეთა, ფრინველთა, ცხოველთა ენა და ამ უნარს ხალხის სასიკეთოდ იყენებდა. თქმულება მინდიას შესახებ დაედო საფუძვლად [[ვაჟა-ფშაველა]]ს პოემა „გველისმჭამელს“ და [[კონსტანტინე გამსახურდია]]ს ნოველა „ხოგაის მინდის“.▼
<br />
===თქმულება===
▲
<br />
===მხატვრული ლიტერატურა===
თქმულება მინდიას შესახებ საფუძვლად დაედო [[ვაჟა-ფშაველა]]ს პოემა „გველისმჭამელს“, [[კონსტანტინე გამსახურდია]]ს ნოველა „ხოგაის მინდის“ და [[გრიგოლ რობაქიძე|გრიგოლ რობაქიძის]] პიესას "ლამარა".<ref>ქსე (თბილისი 1983, ტ.6, გვ.709)</ref>
::::"ხოგაის მინდი კვდებოდა,
::::მზე წითლდებოდა, ცხრებოდა,
::::ცა ჭექდა, მიწა გრგვინავდა,
::::სული გვიანა ჰხდებოდა,
::::ჩამოდიოდა ვარსკვლავი,
::::მთვარე უკუღმა დგებოდა...
::::მაღლის ჭიუხის ნადირი
::::სატირლად ეზადებოდა,
::::ცხენი იმისი ტიალი
::::ლურჯა ტოტზედა დგებოდა."
<br />
:::::::::"[[გველისმჭამელი]]", [[ვაჟა-ფშაველა]]
<br />
==ლიტერატურა==
| |||