პაპის პრიმატი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 6:
{{ციტატა|ჩვენ არ უარვყოფთ რომის ეკლესიის პრიმატს ხუთ დობილ საპატრიარქოს შორის, ჩვენ ვაღიარებთ მის საპატიო ადგილს მსოფლიო საეკლესიო კრებაზე. მაგრამ იგი განგვიდგა ჩვენ თავისი ქმედებებით, როდესაც მან ამაყად თავი მონარქად გამოაცხადა, რაც მის ხელისუფლებას არ განეკუთვნება. [...] როგორ მივიღოთ ჩვენ მისი ბრძანებები, რომლებიც ჩვენთან მოთათბირების გარეშეა მიღებული და როცა მათ შესახებ ჩვენ არც კი ვიცით? როდესაც რომის მღვდელმთავარს, თავისი დიდების მაღალ ტახტზე მჯდომარეს, ჩვენზე მძვინვარება და ზემოდან ქვემოთ, ჩვენკენ თავისი ბრძანებების გამოტყორცნა სურს, როდესაც მას ჩვენი განსჯა, ჩვენსა და ჩვენს ეკლესიებზე გაბატონება სურს, არა ჩვენდამი რჩევებით, არამედ თვითნებური შეხედულებებით, როგორ შეიძლება ეს იყოს ძმობა ან, მითუმეტეს, მამობა? ჩვენ ასეთი ეკლესიის შვილები კი არა, მონები ვიქნებოდით, ხოლო რომის ეკლესია არა კეთილმსახური დედა შვილებისა, არამედ — მკაცრი, ამპარტავანი ქალბატონი მისი მონებისა.|[http://www.ctlibrary.com/ch/1997/issue54/54h016.html Christian History: Imperious Mistress?]}}
რომის კათოლიკური ეკლესიის გარდა, ყველა ეკლესია [[მათეს სახარება|მათეს სახარების]] მე-16 თავის მე-18 მუხლს უკავშირებს ან მხოლოდ პეტრეს, ანდა — მათეს სახარებისავე მე-18 თავის მე-18 მუხლთან ერთად — ყველა [[მოციქული|მოციქულს]], ყველა სასულიერო პირს ანდა ყველა ქრისტიანს. სწავლება, რომლის მიხედვითაც რომის პაპი ერთადერთი სამართლებრივი მემკვიდრეა [[წმინდა პეტრე]]სი და ამიტომ ერგო მას მემკვიდრეობით სრულიად ეკლესიის მეთაურობის ფუნქცია, მხოლოდ კათოლიკურ ეკლესიაშია აღიარებული<ref>Manfred Kock: [http://www.ekd.de/vortraege/kock/6213.html Das Papstamt aus evangelischer Perspektive]; Vortrag in der Karl-Rahner-Akademie zu Köln am 4. September 2001.</ref>.
| |||