ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულება: განსხვავება გადახედვებს შორის

ბოლო პერიოდში, მსგავს ხელშეკრულებები მიეკუთვნება ევროკავშირის ორი პოლიტიკას: [[სტაბილიზაციისა და ასოცირების პროცესი|სტაბილიზაციისა და ასოცირების პროცესს]] (SAp) და [[ევროპის სამეზობლო პოლიტიკა]]ს (ENP). დასავლეთ ბალკანეთის ქვეყნები (ოფიციალური კანდიდატები — [[მაკედონია]], [[ჩერნოგორია]] და [[სერბეთი]], აპლიკანტი — [[ალბანეთი]] და პოტენციური კანდიდატები — [[ბოსნია და ჰერცეგოვინა]] და [[კოსოვო]]) ჩართულია SAp-ში და ევროკავშირმა მათთან ხელი მოაწერა სტაბილიზაციისა და ასოცირების ხელშეკრულებას (SAA). ხმელთაშუაზღვისპირეთის სახელმწიფოები ([[ალჟირი]], [[მაროკო]], [[ეგვიპტე]], [[ისრაელი]], [[იორდანია]], [[ლიბანი]], [[ლიბია]], [[პალესტინის ეროვნული ადმინისტრაცია]], [[სირია]], [[ტუნისი]]) და ევროპის აღმოსავლეთი სამეზობლო ([[სომხეთი]], [[აზერბაიჯანი]], [[საქართველო]], [[ბელარუსი]], [[მოლდოვა]] და [[უკრაინა]]) კი ჩართულია ევროპის სამეზობლო პოლიტიკაში. ხმელთაშუაზღვიური შვიდ სახელმწიფოს გაფორმებული აქვს „ასოცირებაზე დაფუძნებული ევრო-ხმელთაშუაზღვიური ხელშეკრულება“ (EMAA).<ref name=euro-med>{{citeweb|url=http://europa.eu/legislation_summaries/external_relations/relations_with_third_countries/mediterranean_partner_countries/r14104_en.htm|title=Euro-Mediterranean Association Agreements|accessdate=21 July 2013|publisher=[[European Union]]}}</ref> ასოცირების ხელშეკრულების გაფორმების თაობაზე მოლაპარაკებები მიმდინარეობს [[აღმოსავლეთ პარტნიორობა|აღმოსავლეთ პარტნიორობის]] რამდენიმე სახელმწიფოსთან. 2014 წლის 27 ივნისს, ბრიუსელში, ევროკავშირმა ასოცირების ხელშეკრულებას ხელი მოაწერა საქართველოსთან, მოლდოვასთან და უკრაინასთან.

ორივე, SAA და ENP AP ძირითადად დაფუძნებულია ევროკავშირის [[acquis communautaire]]-სა და კოოპერატორი სახელმწიფოების კანონმდებლობაზე. ასოცირებისას, ჰარმონიზაციის სიღრმე, რა თქმა უნდა, დაბალია ვიდრე ევროკავშირის[[ევროკავშირი]]ს სრული წევრობის შემთხვევაში და ევროგაერთიანების ზოგიერთი პოლიტიკა შესაძლოა არც კი მოქმედებდეს (დამოკიდებულია ცალკეულ სახელმწიფოზე).