პოლიტიკური გეოგრაფია: განსხვავება გადახედვებს შორის

გასულ საუკუნეში ზოგი მეცნიერი მას [[ეკონომიკური გეოგრაფია|ეკონომიკური გეოგრაფიის]] განუყოფელ ნაწილად მიიჩნევდა, ზოგიც კი მას ეკონომიკურ გეოგრაფისთან დაკავშირებულ ცალკე გეოგრაფიულ დისციპლინად თვლიდა. პოლიტიკური გეოგრაფია პირველ რიგში იყენებს [[გეოგრაფია|გეოგრაფიულ მეთოდებს]], მ.შ.მათ შორის კარტოგრაფიულს. მისი თეორიული საფუძვლების ფორმირებაში დიდი როლი ითამაშა გერმანელმა გეოგრაფმა [[კარლ რიტერი|კარლ რიტერმა]], რომელმაც საბოლოოდ მიიღო პოლიტიკურ-გეოგრაფიული აზრის პრინციპი. შემდგომში, ეს იდეა გახდა ანთროპოგეოგრაფიის საფუძველი, რომლის დიდი წამომადგენელი იყო [[ფრიდრიხ რატცელი]]. ამ უკანასკნელმა არაერთი საფუძვლიანი თეორიული ნაშრომი შექმნა, რომლებმაც კიდევ უფრო განამტკიცეს ამ დარგის იდეური პრინციპები. პოლიტიკურ-გეოგრაფიული კვლევების გაგრძელებისათვის დიდი მნიშვენლობა ჰქონდა ასევე ფრანგი გეოგრაფისა და სოციოლოგის ა. ზიგფრიდის შრომებს.

[[რუსეთი|რუსეთში]] პირველად ტერმინი პოლიტიკური გეოგრაფია გამოიყენა [[ვასილი ტატიშჩევი|ვასილი ტატიშჩევმა]]. [[1758]]-[[1772]] წწ.წლებში გამოიცა ი. გრეჩისა და ს. ნაკოვალნინის მიერ შედგენილი პოლიტიკური გეოგრაფიის პირველი რუსული სახელმძღვანელო.

[[XVIII საუკუნე|XVIII საუკუნის]] უკანასკნელ მეოთხედსა და [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] განმავლობაში პოლიტიკური გეოგრაფიის საკითხები აისახა ა. რადიჩშევის, კ. არსენიევის, პ. სემიონოვ ტიან-შანსკისა და სხვ.სხვათა თხზულებებში.

პოლიტიკურ გეოგრაფიის საკითხებს ეხება ასევე ნ. ბარანსკის, ი. ვიტვერის, ი. მაერგოიზის, ბ. სემევსკისა და სხვა გეოგრაფების ნაშრომებში. უცხოეთში ამ დარგს დიდი ყურადრებას უთმობდენენ: შ. რადო ([[უნგრეთი]]), ი. ბარბაგა ([[პოლონეთი]]), [[ანტონიო ნუნიეს ხიმენესი|ა. ნუნიეს ხიმენესი]] ([[კუბა]]) პ. ჟორჟი ([[საფრანგეთი]]) და სხვსხვა.