იუგოსლავიის დაშლა: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ (ბოტი: JosipBrozTito.png შეიცვალა Josip_Broz_Tito_1971.png-ით) |
მ clean up, replaced: მუსულმანი → მუსლიმი using AWB |
||
ხაზი 1:
{{რჩეული}}
[[სურათი:Breakup of Yugoslavia.gif|მინი|307პქ|'''იუგოსლავიის დაშლის პროცესი დინამიკაში ქრონოლოგიური თანმიმდევრობით 1989-დან 2006 წლამდე. იუგოსლავიის სახელმწიფოს ნგრევის ანიმაციური მოდელი'''
<
{{ლეგენდა|#FE0000|[[იუგოსლავიის სოციალისტური ფედერაციული რესპუბლიკა]] (1943-1992)}}
{{ლეგენდა|#BE0027|იუგოსლავიის ფედერაციული რესპუბლიკა (1992-2003), [[სერბია და მონტენეგრო]] (2003-2006), [[სერბია]] (2006)}}
ხაზი 24:
:: 3. [[პანსლავიზმი|პანსლავიზმს]].
ამავდროულად, ყველაზე დიდ პრობლემად რჩებოდა ბოსნია-ჰერცეგოვინა, რომელიც ეთნიკური თვალსაზრისით მეტად ჭრელ რეგიონს წარმოადგენდა: 44 % [[ისლამი|
[[1991]] წელს [[ევროპის თანამეგობრობა|ევროპის თანამეგობრობის]] მიერ ინიციირებული [[
== ზოგადი პოლიტიკური მდგომარეობა ==
[[სურათი:
{{იუგოსლავიის ომები}}
ხაზი 62:
[[იუგოსლავიის სახალხო არმია|იუგოსლავიის სახალხო არმიის]] როლი განსაკუთრებით ნათელი გახდა [[სლობოდან მილოშევიჩი]]ს სიტყვასა და საქმეში, რომელიც 1987 წლიდან მართავდა [[იუგოსლავიის კომუნისტური კავშირი|იუგოსლავიის კომუნისტურ პარტიას]].
ჯერ კიდევ მილოშევიჩის ხელისუფლებაში მოსვლამდე, პოლიციასა და '''ინა'''-ში ('''JNA'''/'''JНA''' — იუგოსლავიის სახალხო არმია) [[სერბები]] დომინირებდნენ. თავის მხრივ კი, [[იდეოლოგია|იდეოლოგიურად]] '''იუგოსლავიის სახალხო არმია''' საკუთარ თავს [[ტიტოს პარტიზანები|ტიტოს კომუნისტურ-პარტიზანული ტრადიციის
მოგვიანებით, ომის დროს დიდი მნიშვნელობა ენიჭებოდა საბრძოლო პროპაგანდაში ხორვატების გაიგივებას ისტორიულად ცნობილ ფაშისტურ ორგანიზაცია '''უსტაშასთან''', ხოლო სერბებისა პარტიზანებთან. იუგოსლავიის სახალხო არმიას ხორვატები ზიზღნარევი ირონიით '''„იუგოვოისკას“''' უწოდებდნენ.
ხაზი 133:
== ხორვატიის დამოუკიდებლობა ==
[[სურათი:Flag of Croatia.svg|მინი|[[ხორვატიის დროშა
{{მთავარი|ხორვატიის ომი დამოუკიდებლობისათვის}}
ბელგრადი, რომელიც ინას წყალობით პირდაპირ აღმოჩნდა კონფლიქტში ჩართული, ტერიტორიულ თავდაცვის ძალებს არალეგიტიმურ გასამხედროებულ ნაწილებად განიხილავდა, რის დასაბუთებაშიც მას ამ ორი [[რესპუბლიკა|რესპუბლიკის]] დამოუკიდებლობის იურიდიული არცნობაც უწყობდა ხელს.
1991 წლის ზაფხულში სლოვენიის და ხორვატიის ტერიტორიულმა თავდაცვის ძალებმა, ამავე [[რესპუბლიკა]]თა რწმუნებით, [[იუგოსლავიის სახალხო არმია]]ს (ინა-ს) მსუბუქი შეიარაღება გადასცა.
ამას კი შემდგომში [[ხორვატია|ხორვატიისთვის]] უნდა ჰქონოდა ყველაზე ცუდი და გადამწყვეტი შედეგი. მაიორმა [[ველიკო კადიევიჩი|ველიკო კადიევიჩმა]], რომელიც [[იუგოსლავიის სახალხო არმია|ინა-ს]] მნიშვნელოვანი სამხედრო ფიგურა იყო, მოგვიანებით [[ბი-ბი-სი]]-ს დოკუმენტურ მასალებში („ძმათა ომი“) დაუფარავად ამბობდა რომ [[ბელგრადი|ბელგრადს]] მაშინ თვალი [[ხორვატია]]ზე ეჭირა.
[[სერბები|სერბებს]] არანიარი ნაციონალური ინტერესები [[სლოვენია]]ში არ ჰქონდათ, ამ ქვეყნისთვის ღია ომის გამოცხადება დამოკიდებლობისთვის სწრაფვის გამო არ იქნებოდაო გამართლებული საერთაშორისო საზოგადოებრიობის წინაშე, სრულიად გასხვავებული მოლოდინი ჰქონდათ [[ხორვატია]]სთან მიმართებაში.
ხაზი 164:
* ფედერაციის ცალკეულ წევრ რესპუბლიკებს [[საერთაშორისო სამართალი|საერთაშორისო სამართლის]] მიხედვით ცნობილი საზღვრები აქვთ და წარმოადგენენ რესპუბლიკებს.
1991 წლის 27 ნოემბერს [[გაეროს უშიშროების საბჭო]]მ გამოაქვეყნა [[გაეროს რეზოლუცია
მიუხედავად ამისა, საბრძოლო მოქმედების შეჩერება ბევრგან მაინც შეუძლებელი აღმოჩნდა.
|