[[1574]] წელს, [[სელიმ II|სელიმის]] გარდაცვალების შემდეგ ტახტზე ადის ნურბანუსა და სელიმის 28 წლის შვილი [[მურად III|მურადი]]. ნურბანუ გახდა [[ვალიდე-სულთანი]]. ისევე როგორც მამამისმა, სულთან მურადმაც ურთიერთობა დაიჭირა მხოლოდ ერთ ხარჭასთან – [[საფიე სულთანი|საფიესთან]].
ნურბანუს შვილი ესმეხანიესმეჰანი ცოლად გააყოლეს დიდ ვეზირს [[სოკოლუ მეჰმედ-ფაშა|მეჰმედ სოკოლუს]], ქვეყანაში მეორე პირს, რამაც გაზარდა ვალიდეს გავლენა. პოლიტიკური საქმეების გადაწყვეტისას [[მურად III]] ეყრდნობოდა დედის გადაწყვეტილებებს, რომელიც გარდაცვალებამდე დიდი ავტორიტეტით სარგებლობდა. ითვლება, რომ ნურბანუს პოლიტიკა იყო პროვენეციური და აქედან გამომდინარე გენუის საწინააღმდეგო. საუბრობდნენ იმაზეც, რომ მან მოწამლა გენუის ელჩი<ref>Фрили Дж. Тайны османского двора. Частная жизнь султанов. — Смоленск: Русич, 2004. — С. 62.</ref>. დაკრძალულია [[აია-სოფიას ტაძარი|აია-სოფიაში]] მეუღლის გვერდით.
