ჩრდილოეთ მარიანას კუნძულები: განსხვავება გადახედვებს შორის

მიუხედავად იმისა, რომ [[ესპანეთი|ესპანეთმა]] კუნძულები ჯერ კიდევ XVI საუკუნეში თავის საკუთრებად გამოაცხადა, პრაქტიკულად მათზე სრული კონტროლის დაწესება ესპანელებმა დაიწყეს მხოლოდ 1668 წელს. იქ გადასხდნენ ესპანელი [[იეზუიტთა ორდენი|იეზუიტი]] ბერები, რომლებმაც შეუცვალეს მას სახელი და ესპანეთის დედოფლის მარიანა ავსტრიელის საპატივცემულოდ უწოდეს მარიანისმარიანას კუნძულები («Las Islas Marianas», ან «Las Marianas»). მათ დაიწყეს აბორიგენი მოსახლეობის ქრისტიანულ სარწმუნოებაზე მოქცევა. ამან გამოიწვია მათი გააფთრებული წინააღმდეგობა, რის შედეგადაც კუნძულებზე ესპანელმა ჯარისკაცებმა ბერების მოწინააღმდეგე თითქმის ყველა მამაკაცი ამოწყვიტეს. შემდგომ წლებში მოსახლეობის რიცხვი კვლავ იზრდებოდა აბორიგენი ქალების შვილებისაგან ესპანელ ჯარისკაცებთან და ბერებთან მათი კავშირის გამო.

ესპანელმა კოლონიზატორებმა პრაქტიკულად არ აითვისეს კუნძულები, XIX საუკუნის ბოლოს წყნარი ოკეანის ტერიტორიებით ძლიერ დაინტერესდა [[გერმანია]]. საბოლოოდ 1899 წლის 12 თებერვლის შეთანხმებით გერმანიამ ესპანეთისგან იყიდა მარიანის კუნძულები, რაშიც გადაიხადა $4,5 მილიონის ეკვივალენტური თანხა ([[აშშ]]ს მიერ [[ანექსია|ანექსირებული]] ყველაზე დიდიდიდ და მარიანისმარიანას არქიპელაგის ყველაზე სამხრეთით მდებარე კუნძულ გუამის გარდა).

[[მეორე მსოფლიო ომი]]ს მსვლელობისას ამერიკის საჯარისო ნაწილებმა მარიანისმარიანას ოპერაციის დროს დაიკავეს მარიანის და სხვა წყნარი ოკეანის კუნძულები, ხოლო ომის დამთავრების შემდეგ იაპონელი ჩასახლებულები დეპორტირებული იქნენ იაპონიაში. 1947 წელს კაროლინის, მარიანისმარიანას და [[მარშალის კუნძულები]] [[გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია|გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის]] გადაწყვეტილებით გადაეცა აშშ-ს მეთვალყურეობის ქვეშ.

ჩრდილოეთ მარიანას კუნძულების თანამეგობრობა შეიქმნა 1976 წელს წყნარი ოკეანის სამეთვალყურეო ტერიტორიის დაყოფის პროცესში. В отличие от კაროლინის და მარშალის კუნძულებისაგან განსხვავებით, მარიანისმარიანას კუნძულებმა გადაწყვიტეს უარი ეთქვათ სახელმწიფოებრივ დამოუკიდებლობაზე და უპირატესობა მიანიჭეს მხოლოდ შიდა თვითმმართველობას.