მარნეული: განსხვავება გადახედვებს შორის

|სტატუსი-დან = 19211964

'''მარნეული''' ([[1947]] წლამდე ბორჩალო) — ქალაქი აღმოსავლეთ [[საქართველო]]ში, [[მარნეულის მუნიციპალიტეტი]]ს ადმინისტრაციული ცენტრი. მდებარეობს [[მარნეულის ვაკე]]ზე, მდინარე [[ალგეთი (მდინარე)|ალგეთის]] ნაპირებზე. ქალაქად გამოცხადდა [[1964]] წელს. მოსახლეობა 19,9 ათასი <ref>[http://www.statistics.ge/_files/georgian/census/2002/Sinameurneobebi%20da%20maTi%20sabinao%20pirobebi.pdf საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის ეროვნული საყოველთაო აღწერის შედეგები]</ref> ([[2002]] წ.). ქალაქში არის სამრეწველო საწარმოები, ჯანდაცვის, განათლებისა და კულტურის დაწესებულებები. მარნეულში არის [[რუსთავის ეპარქია|რუსთავის ეპარქიის]] რეზიდენცია.

მდებარეობს [[მარნეულის ვაკე]]ზე, მდინარე [[ალგეთი (მდინარე)|ალგეთის]] ნაპირებზე. მარნეულში ზომიერად თბილი სტეპის ჰავაა. იცის ზომიერად ცივი [[ზამთარი]] და ცხელი [[ზაფხული]]. საშუალო წლიური ტემპერატურა 12&nbsp;°C, იანვარში 0&nbsp;°C, ივლისში 23,9&nbsp;°C. აბსოლუტურ მინიმუმი — 25&nbsp;°C, აბსოლუტურ მაქსიმუმი 40&nbsp;°C. ნალექები 500 მმ წელიწადში.

დიდ დასახლებად იქცა სოფლების: ლომთაგორა-მარნეულის, ეკლესიის, ჭანდარ-სანდარისა და სარვანის გაერთიანების შედეგად. უძველესი დასახლებაა ლომთაგორა (წყაროებში პირველად იხსენიება XIII საუკუნეში), რითაც ბოლოვდებოდა მეგალითური (ციკლოპური) ციხეების მწკრივი მდინარე ალგეთის მარჯვენა მხარეს. იყო მნიშვნელოვანი ციხესიმაგრე და საგზაო კვანძი. XVII საუკუნეში ირანის შაჰმა [[აბას I (ირანი)|აბას I-მა]] აქედან აყრილი მკვიდრი ქართული მოსახლეობის ნაცვლად ამ ადგილას ბორჩალუს თურქმანული ტომი დაასახლა, შემდგომში, დასახლებასაც ბორჩალო ეწოდა. 1947 წელს აღადგინეს ძველი ქართული სახელწოდება მარნეული. მარნეულის ტერიტორიაზექალაქად შემორჩენილიაგამოცხადდა მეგალითური[[1964]] ხანისწელს. ციხის ნაშთები და ადრინდელი ფეოდალური ხანის ეკლესია.