ქაქუთი (ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი): განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 55:
ქაქუთზე გადიოდა [[გურია]]სა და [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთი]]ს დამაკავშირებელი გზა, რომლითაც ხშირად სარგებლობდნენ ტყვეთა სყიდვაში ჩაბმული პირები. ერთი მოსაზრებით, სწორედ გაყიდულ ტყვეთა სასოწაკვეთილ ყვირილს უკავშირდება ჩოლოქის ერთ-ერთი შენაკადს, მოყვირალას სახელი. სხვა ვერსიით კი მდინარე ადიდებისას ყვირის.
 
სოფელში გავრცელებული სასოფლო-სამეურნეო კულტურები იყო [[ღომი]], [[სიმინდი]] და [[ბრინჯი]]. XX საუკუნის 50-იან წლებში ჩაის წარმოების ზრდის დროს გაიზარდა სოფლის მოსახლეობა, ამ დროს სოფელში დასახლდნენ [[სომხები]], რომლემაც სოფელი 15-20 წლის შემდეგ დატოვეს, მხოლოდ რამდენიმე ოჯახი დარჩა. მათ დასახლებას პირობითად „ერევნის ქუჩას“ უწოდებდნენ.
1870-იან წლებში ქაქუთი და [[ჭანიეთი]] მოინახულა და აღწერა [[დიმიტრი ბაქრაძე]]მ. ქაქუთში იდგა მაცხოვრის ფერისცვალების სახელობის ტაძარი, რომელიც 1870-იან წლებში აშენდა. ტაძარი იყო ნაგები [[ურთხელი]]ს ხით და მდებარეობდა [[თავდგირიძეები]]ს მამულში. ტაძარში ინახებოდა ქრისტეს ვერცხლის ხატი. ეკლესიისგან შემორჩენილია ტრაპეზის ქვა. ტაძრის ნანგრევებით სოფლის ცენტრში, [[მამია III გურიელი|„შავი გურიელის“]] ნამოსახლარზე ააშენეს სოფლის სკოლა. გურიელის სამოსახლო ღრმა თხრილით იყო შემოსაზღვრული, მის ტერიტორიაზე იდგა კირქვისა და ყორის ქვით ნაშენი მცირე (18-20 მ<sup>2</sup>)სამლოცველო. ამ ადგილზე შენდება წმინდა ბარბარეს სახელობის ტაძარი.
 
[[გურიელები]]ს კიდევ ერთი სასახლე, საზაფხულო რეზიდენცია იდგა მდინარე [[ჩოლოქი]]ს ნაპირას. მიწის დამუშავებისას ამ ადგილზე სხვადასხვა დროს უნახავთ თიხის ჭურჭლის ნამტვრევები, ყორის ნაშთები. ეს ადგილი მოგვიანებით წარმოადგენდა საჯარო თავშეყრის ადგილს და აქვე 1890-1910-იან წლებში მოქმედებდა სამონასტრო სკოლა. სოფელში გავრცელებული სასოფლო-სამეურნეო კულტურები იყო [[ღომი]], [[სიმინდი]] და [[ბრინჯი]].
 
XX საუკუნის 50-იან წლებში ჩაის წარმოების ზრდის დროს გაიზარდა სოფლის მოსახლეობა, ამ დროს სოფელში დასახლდნენ [[სომხები]], რომლემაც სოფელი 15-20 წლის შემდეგ დატოვეს, მხოლოდ რამდენიმე ოჯახი დარჩა. მათ დასახლებას პირობითად „ერევნის ქუჩას“ უწოდებდნენ.
 
==მოსახლეობა==