პაულ პეეტერსი: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

პაულ პეეტერსმა დიდი ამაგი დასდო ქართული ჰაგიოგრაფიული ძეგლების კვლევისა და გამოცემის საქმეს. მას ეკუთვნის 160-მდე სამეცნიერო გამოკვლევა, მათ შორის „ქართულ ხელნაწერთა ისტორია“ (1942), „ძიებანი აღმოსავლური ფილოლოგიის ისტორიიდან“ ორტომად (1951), „დიონისე არეოპაგელის ავტობიოგრაფიის ქართული თარგმანი“ (1912), „წმინდა ილარიონ იბერიელი“ (1914), „ქართული მონასტრების ისტორია“ (1917-1919), „დიონისე არეოპაგელის ავტოიოგრაფიის იბერიულ-სომხური ვერსია“ (1921), „ქრისტიანობის გავრცელება საქართველოში ჰაგიოგრაფიული წყაროების მიხედვით“ (1923), „თორნიკე ბერის ქართული მინაწერი“ (1932), „წმინდა შუშანიკი — ქართველებისა და სომხების მარტვილი“ (ქართული და სომხური ტექსტების ლათინური თარგმანითურთ, 1935), „ხაზარები აბო თბილელის მარტვილობაში“ (1934) და სხვა. ავტორია რეცენზიებისა ივანე ჯავახიშვილის, კორნელი კეკელიძის, აკაკი შანიძის და სხვათა გამოკვლევების შესახებ.