ნურენი დაიბადა [[ვერმლანდი (პროვინცია)|ვერმლანდის პროვინციაში]]. 1871 წელს გახდა [[უფსალის უნივერსიტეტი]]ს სტუდენტი, სადაც 1877 წელს დაიცვა [[დოქტორის ხარისხი]]. იმავე წელს დაიწყო უნივერსიტეტში პედაგოგიური მუშობა. ნერენმა 1879 წლის უმეტესი დრო გაატარა [[ლაიფციგის უნივერსიტეტი|ლაიფციგის უნივერსიტეტში]], რომელიც [[ახალგაზრდა-ენათმეცნიერები]]ს სკოლა იყო - სკოლა რომელსაც ნურენი მთლი ცხოვრება ეკუთვნოდა. ლაიპციგში ყოფნის დროს მან [[ავგუსტ ლესკინი]]ს (რომელიც იყო [[ფონეტიკური პროცესები]]ს კვლევის პიონერი) დახმარებით შეისწავლა [[ლიტვური ენა]].
ნურენის ადრეული შრომა ძირითადაადძირითადად ფოკუსირებული იყო [[შვედური ენის დიალექტები|შვედური ენის დიალექტებზე]], კონკრეტულად მისი მშობლიური ვერმლანის და მეზობელი პროვინციის [[დალარნა (პროვინცია)|დალარნას]] დიალექტებზე. მისი შრომები პირველი იყო შვედეთში რომელი იყენებდა ახალგაზრდა-ენათმეცნიერების სკოლის მიღწევებს, რომლებიც მთელი XX საუკუნის განმავლობაში ინარჩუნებდნენ გავლენას. ნურენის 1880 წლიდან [[ისტორიული ენათმეცნიერება|ისტორიული ენათმეცნიერებით]] ინტერესდება, კონკრეტულად [[გერმანული ენები]]თ. მისი ნაშრომებს: გრამატიკა [[ძველი სკანდინავიური]]სთვის და გრამატიკა [[შვედური ენა|ძველი შვედურისთვის]] მეცნიერების მიერ დღემდე გამოიყენება. 1887 წელს ის დასახელდა უპსალის უნივერსიტეტის გერმანული ენების მესამე პროფესორად. მან ბოლო ოცი წელი მიუძღვნა ნაშრომს ''Vårt språk'' (''ჩვენი ენა''), სადაც მან გააკეთა უნიფიკაცია მისი ნარკვევები შვედური ენის [[გრამატიკა|გრამატიკის]] [[ფონოლოგია|ფონოლოგიის]] და [[მორფოლოგია (ენათმეცნიერება)|მორფოლოგიის]] შესახებ. ნურენი 1919 წელს აირჩიეს შვედეთის აკადემიის წევრად.
