სადროშო: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

ცალკეულ შემთხვევებში ჯარი გამოჰყავდათ ან მონაპირე საერისთავოებიდან, ან ერთი რომელიმე სადროშოდან. ჯარის შეკრება ერთიანი მობილიზაციის დროს საქართველოს ყველა კუთხიდან საკმაოდ სწრაფად ხდებოდა. ბრძოლის დროს თითოეულ სადროშოს, როგორც დიდს, ისე მცირეს, გარკვეული ფუნქციები ეკისრებოდა ტაქტიკური მანევრების განხორციელების მიზნით. უფრო ხშირად ბრძოლას მეწინავე სადროშო იწყებდა, შემდეგ სარდლობის ჩანაფიქრისა და კონკრეტული სიტუაციის მიხედვით ბრძოლაში ჩაებმოდნენ მემარჯვენე ან მემარცხენე სადროშოები, ხოლო [[მეფე|მეფის]] სადროშო მარქაფში იყო და ჩაებმებოდა ბრძოლაში, სადაც გაჭირვება მოითხოვდა. [[ბრძოლა]]ს მეფის სადროშო ამთავრებდა.

საქართველოს ცალკეულ სამეფო-სამთავროებად დაშლის შემდეგ (XV საუკუნე) აღნიშნული სამხედრო ორგანიზაცია მოიშალა და აუცილებელი გახდა ცალკეული სამეფო-სამთავროს ახლებური სამხედრო ორგანიზაციური მოწყობა. პირველად ასეთი რეფორმა კახეთში გატარდა XV საუკუნის 70-იან წლებში. კახეთის პირველი დამოუკიდებელი მეფის [[გიორგი VIII|გიორგი ალექსანდრის ძის]] დროს. კახეთის სოციალურ-პოლიტიკური წყობილების შესაბამისად აქაურმა სადროშოებმა საქართველო სხვა ნაწილებისაგან განსხვავებული სახე მიიღეს. ისინი მიესადაგენ მსხვილ საეპისკოპოსოებს და სადროშოების სათავეშიც ეპისკოპოსები ჩააყენეს.

*მეწინავე სადროშოს სათავეში იდგა ბოდნელი ეპისკოპოსი, რომელსაც ექვემდებარებოდა ქიზიყი კისისხევამდე.