შენგენის ზონა: განსხვავება გადახედვებს შორის

ეს წესები შეიმუშავა [[1999]] წლის [[ევროპის კავშირი|ევროკავშირის ქვეყნების]] [[ამსტერდამი|ამსტერდამის]]ს შეხვედრამ. გარდა ამისა [[შენგენის ხელშეკრულება]] მოქმედებს სამ [[ევროპის კავშირი|ევროკავშირის]] არაწევრ ქვეყანაში: [[ისლანდია|ისლანდიაში]]ში, [[ნორვეგია|ნორვეგიასა]]სა და [[შვეიცარია|შვეიცარიაში]]ში და დე-ფაქტოდ სამ მიკრო-სახელმწიფოში: [[მონაკო|მონაკოში]]ში, [[სან-მარინო|სან-მარინოში]]ში და [[ვატიკანი|ვატიკანში]]. [[ევროპის კავშირი|ევროკავშირის]] ყველა ქვეყანამ გარდა [[დიდი ბრიტანეთი|დიდი ბრიტანეთისა]]სა და [[ირლანდია|ირლანდიის]], შეასრულა დანაპირები და შევიდა შენგენის ზონაში. გამონაკლისია [[კვიპროსი]], [[რუმინეთი]] და [[ბულგარეთი]], რომლებიც უახლოეს მომავალში შევლენ კავშირში. ამ დროისათვის [[შენგენის ხელშეკრულება]] მოიცავს: 25 ქვეყანას, 4 312 099 კვ. კმ. და 400 მილიონ მოსახლეს.

შენგენის ზონამ დაიწყო ფუნქციონირება [[1995]] წლის [[26 მარტი|26 მარტის]]ს. თავდაპირველად ხელშეკრულება ამოქმედდა 6 ქვეყანაში: [[ბელგია]], [[საფრანგეთი]], [[გერმანია]], [[ლუქსემბურგი]], [[ნიდერლანდები]], [[ესპანეთი]] და [[პორტუგალია]]. [[1997]] წელს შეუერთდა [[იტალია]] და [[ავსტრია]]. [[1999]] წლის [[ამსტერდამი]]ს შეხვედრაში ხელშეკრულებამ საერთოევროპული სამართლებრივი სტატუსი მიოღო, ანუ [[ევროპის კავშირი|ევროკავშირის]] ყოველი ახალი წევრი ვალდებული იყო კანონმდებლობა მოწესრიგებინა ამ დოკუმენტის გათვალისწინებით. [[2000]] წელს ზონაში შევიდა ახლადმიღებული საბერძნეთი და [[სკანდინავიის საპასპორტო კავშირი]]ს ([[ფინეთი]], [[დანია]], [[შვედეთი]]) ქვეყნები, ხოლო [[2001]] წელს [[ევროპის კავშირი|ევროკავშირის]] არაწევრი 2 ქვეყანა [[ისლანდია]] და [[ნორვეგია]]. [[2007]] წელს ზონაში შევიდნენ - [[ჩეხეთი]], [[ესტონეთი]], [[უნგრეთი]], [[ლატვია]], [[ლიტვა]], [[მალტა]], [[პოლონეთი]], [[სლოვაკეთი]] და [[სლოვენია]]. [[2008]] წლის [[12 დეკემბერი|12 დეკემბერს]] ხელშეკრულებას მესამე არაწევრი ქვეყანა, [[შვეიცარია]] შეუერთდა.