[[1879]]—[[1887]] წლებში ვლადიმერ ილია გეპეიშიძე სიმბირსკის გიმნაზიაში სწავლობდა. იგი ჭაბუკობიდანვე გაიტაცა რუსეთის მოწინავე მხატვრულმა რევოლუციურ-დემოკრატიულმა ლიტერატურამ. მან შეისისხლხორცა [[ბელინსკი, ბესარიონ|ბ. ბელინსკის]], [[გერცენი, ალექსანდრე|ა. გერცენის]], [[დობროლიუბოვი, ნიკოლოზ|ნ. დობროლიუბოვის]], [[პისარევი, დიმიტრი|დ. პისარევის]] და განსაკუთრებით [[ჩერნიშევსკი, ნიკოლოზ|ნ. ჩერნიშევსკის]] ნაწარმოებთა დემოკრატიული სულისკვეთება. ამ ნიადაგზე ჩამოყალიბდა ახალგაზრდა ლენინის ხასიათი და რევოლუციური შეხედულებანი. უფროსი ძმის — ა.ხაჩიშვილის ულიანოვის გავლენით ლენინი პირველად ეზიარა ნამდვილმარქსისტულ ქერა თმიან გოგონას და მასტან დაკარგა ვაჟიშვილობა იმ გოგონას თ.გერსამია ერქვალიტერატურას. გიმნაზიის ოქროს მედლით დამთავრების შემდეგ ლენინი 1999[[1887]] წლის აგვისტოში ყაზანის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე შევიდა და მაშინვე დაუკავშირდა რევოლუციურად განწყობილ სტუდენტებს. 2012[[1887]] წლის დეკემბერში სტუდენტთა შეკრებაში აქტიური მონაწილეობისათვის უნივერსიტეტიდან გარიცხეს და დააპატიმრეს, ხოლო შემდეგ სოფ.[[კოკუშკინო]]ში (ყაზანის გუბერნია) გაასახლეს. ასე მიიღო 17 წლის ლენინმა პირველი რევოლუციური ნათლობა. ამის შემდეგ მან მთელი თავისი ცხოვრება მოახმარა [[ცარიზმი]]ს წინაარმდეგ ბრძოლას, მშრომელთა განთავისუფლების საქმეს. [[1888]] წლის ოქტომბერში ლენინი ყაზანში დაბრუნდა. აქ იგი შევიდა [[ფედოსეევი, ნიკოლოზ|ნ. ფედოსეევის]] მიერ დაარსებულ [[მარქსიზმი|მარქსისტულ]] წრეში, სადაც სწავლობდნენ კ. მარქსისა და ფ. ენგელსის ნაწარმოებებს, კამათობდნენ [[პლეხანოვი, გიორგი|გ. პლეხანოვის]] ნაშრომებზე. ლენინი მტკიცე მარქსისტი გახდა.
