ევგენი გეგეჭკორი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 1:
[[File:Evgeni Gegechkori.jpg|thumb|ევგენი გეგეჭკორი, 1910]]
'''ევგენი პეტრეს ძე გეგეჭკორი''' (დ. [[20 იანვარი]]/[[1 თებერვალი]] [[1881]], [[მარტვილის მუნიციპალიტეტი|მარტვილი]] — გ. [[5 ივნისი]], [[1954]], [[პარიზი]]) — [[მენშევიკი]]. [[1907]]–[[1912]] III სახელმწიფო სათათბიროს წევრი [[ქუთაისის გუბერნია|ქუთაისის გუბერნიიდან]]. ს–დ ფრაქციის ერთ–ერთი ლიდერი.
 
[[1917]] წლის ნოემბრიდან ამიერკავკასიის კომისარიატის – ამიერკავკასიის კონტრ. მთავრობის თავმჯდომარე, შემდეგ მენშევიკური მთავრობის თავმჯდომარე. შემდეგ მენშევიკური მთავრობის თავმჯდომარის მოადგილე და საგარეო საქმეთა მინისტრი. საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების შემდეგ [[1921]] წლის მარტში [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]] გაიქცა.
 
==ბიოგრაფია==
{{ბიოგრაფია}}
[[1902]] წელს დაამთავრა [[ქუთაისის გიმნაზია]], სწავლა განაგრძო მოსკოვის უნივერსიტეტში, იურიდიულ ფაკულტეტზე, რომელიც დაამთავრა [[1906]] წელს. [[1903]] წლიდან ევგენი გეგეჭკორი გაწევრიანდა რსდმპ-ში. [[1903]]-[[1904]] წლებში იგი აქტიურად მონაწილეობდა სტუდენტურ მოძრაობაში. ევგენი გეგეჭკორი არჩეული იყო მე-3 მოწვევის სახელმწიფო დუმის ქუთაისის გუბერნიის დეპუტატად და სისტემატიურად თანამშრომლობდა ლეგალურ სოციალ-დემოკრატიულ გამომცემლობებთან.იყო სდ ფრაქციის ერთ–ერთი ლიდერი. [[1917]] წლის თებერვლის რევოლუციის პერიოდში ევგენი გეგეჭკორი დაინიშნა ქუთაისის გუბერნიის დროებითი მთავრობის კომისარად. აგრეთვე, იყო ამიერკავკასიის მენშევიკ-ესერთა პირველი მოწვევის ჯარისკაცთა საბჭოს თავმჯდომარე. [[1917]] წლის ბოლოდან იყო ამიერკავკასიის მთავრობის (სეიმის) თავმჯდომარე. აღნიშნული პერიოდის განმავლობაში იგი აქტიურად იბრძოდა ბოლშევიკების წინააღმდეგ. [[1918]] წლის [[2 ივნისი|2 ივნისს]] გეგეჭკორი დაინიშნა დამოუკიდებელი [[საქართველო]]ს საგარეო საქმეთა მინისტრად, ხოლო [[1919]] წლის [[12 მარტი|12 მარტის]] დამფუძნებელი კრების გადაწყვეტილების საფუძველზე, გეგეჭკორმა დაიკავა ჯერ საგარეო საქმეთა, ხოლო შემდეგ - [[1921]] წელს - იუსტიციის მინისტრის პოსტი. 1921 წელს, საქართველოს ოკუპაციის შემდეგ ევგენი გეგეჭკორმა მენშევიკურ მთავრობასთან ერთად დატოვა [[საქართველო]]. ჰყავდა შვილი, სოსიკო, რომელიც გარდაიცვალა 16 წლის ასაკში, პარიზში.
[[1921]] წლიდან თეთრი ემიგრანტი.