სომხური ეკლესიის წარმომადგენლები მონაწილეობას იღებდნენ პირველ სამ [[მსოფლიო საეკლესიო კრება]]ში და ცნობდნენ მათ განსაზღვრებებს. სომხური ეკლესია ეყრდნობა [[კირილე I (ალექსანდრიის პატრიარქი)|კირილე ალექსანდრიელი]]ს ფორმულის «μία φύσις τοῦ θεοῦ λόγου σεσαρκωμένη» "ერთიანიაერთია განხორციელებული სიტყვა-ღმერთის (ლოგოსის) ბუნება". თავისებურგანმარტებასსომხური ეკლესიის ქრისტოლოგია სიტყვაში ”ბუნება” გულისხმობს არა რეალურ ეგზისტენციას, რომლისროგორც მიხედვითაცეს ქრისტესმართლმადიდებლობაშია ორიმიღებული, ბუნებისარამედ შეერთებათვისობრიობათა მოხდაერთიანობას, არარომელიც ერთი სახეობის წარმომადგენლებს გააჩნიათ. შესაბამისად ერთ ჰიპოსტასში(ქალკედონურიარსებას, განმარტება)ერთ სუბიექტს შეიძლება ჰქონდეს მხოლოდ ერთი თვისობრიობათა ერთიანობა. იესო ქრისტეს, არამედრომელიც თვითონარის ბუნებაშიგანკაცებული ღმერთი, ისეგააჩნია რომერთი ორივებუნება - განკაცებული ღმერთის ბუნება. შეურწყმელითავისმხრივ განკაცებული ღმერთის ბუნებაში მოიაზრება არა ახალი ბუნება, რომელიც წარმოიქმნა ორი ბუნების შეერთებით ან შერწმით, არამედ მოიაზრება ორი ბუნების შეუწყმელი, შეურეველი და ამავე დროს განუყოფელი და შეუცვლელიგანუშორებელი დარჩაერთიანობა. ანუისევე სომხურიროგორც ეკლესიაადამიანში აღიარებსარის ქრისტესორი ერთიანბუნება, ხორციელი და ღმერთკაცურბუნებასსულიერი, ერთიანიმაგრამ ნებითმათი ერთიანობა - ანუ ადამიანური ბუნება აღწერს ადამიანის რაობას, ერთიანიდა მოქმედებითეს ბუნება არის ერთი, ერთიანიმიუხედავად ჰიპოსტასითიმისა რომ მასში ვასხვავებთ ორს(ხორციელს და სულიერს).
[[ავარაირის ბრძოლა|ავარაირის ბრძოლის]] გამო ისინი ვერ დაესწრნენ [[ქალკედონის IV მსოფლიო საეკლესიო კრება]]ს (451) და მთელი მეხუთე საუკუნის II ნახევრის მანძილზე მონაწილეობა არ მიუღიათ [[დიოფიზიტობა]]სა და [[მონოფიზიტობა]]ს შორის გამართულ პოლემიკაში.
