ჯაყოს ხიზნები: განსხვავება გადახედვებს შორის

მკვლევარმა ლელა წიქარიშვილმა გახსნა რომანის ბოლოს ნახსენები შიო–მღვიმის სიმბოლიკა (ფრაზაში „ისევ ელის ნაქმრევი ნაცოლარს. ისევ დაყუდებული შიო–მღვიმელივით იცდის თეიმურაზ ხევისთავი“). მან დაასაბუთა, რომ [[შიო მღვიმელი]]ს ხსენება „ჯაყოს ხიზნების“ ფინალში შემთხვევითი არ იყო. ეს ფრაზა მინიშნებაა [[1924 წლის აგვისტოს აჯანყება|1924 წლის აგვისტო–სექტემბრის ანტიბოლშევიკურ ამბოხებაზე]], უშუალოდ კი მის ერთ–ერთ ტრაგიკულ ფურცელზე:[[საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტი|საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტის]] წევრები, ამ აჯანყებას რომ ამზადებდნენ, [[შიომღვიმე|შიო–მღვიმის მონასტრის]] სიახლოვეს დააპატიმრეს.<ref>ლელა წიქარიშვილი, არ არსებობს ტრაგედია გარეშე გამომსყიდველი მსხვერპლისა, ჩვენი მწერლობა, # 15, 2003 წ., გვ. 1</ref> სხვა მკვლევარი მიუთითებს, რომ თეიმურაზი მიხეილ ჯავახიშვილის ალტერ–ეგოა, მწერალი „არ ყოფილა შეიარაღებული აჯანყების მომხრე და ლოდინის პოლიტიკას ამჯობინებდა. იგი, როგორც სამხედრო კომისიის წევრი, ცდილობდა არალეგალური ანტიბოლშევიკური საქმიანობა გადაექცაგადაექცია ლეგალური სახის წინაააღმდეგობადწინააღმდეგობად, სადაც შენარჩუნებული იქნებოდა რუსული კაბალიდან ადრე თუ გვიან თავდახსნის სულისკვეთება“, ამიტომაც ხევისთავი სწორედ შიო მღვიმელივით უნდა იცდიდეს. <ref>საბა სულხანიშვილი,სიმბოლო: შიო–მღვიმე ჩვენი მწერლობა, #16, 2003 წ., გვ. 10</ref>

ლელა წიქარიშვლსწიქარიშვილს საგულისხმოდ მიაჩნია რომანში ნახსენები [[აღდგომა]] ღამე. ის შეიძლება უკავშირდებოდეს [[1922]] წლის – 16 აპრილს, როცა აღდგომა ღამეს დაარსდა [[საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტი|პარიტეტული კომიტეტი]]. ამავე დღეს [[ანჩისხატი|ანჩისხატის საყდარში]] სააღდგომო ქადაგების დროს კათალიკოს–პატრიარქმა [[ამბროსი (კათოლიკოს-პატრიარქი)|ამბროსიმ]] ამხილა ბოლშევიკები და მათ მიერ საქართველოს ოკუპაცია.<ref>ლელა წიქარიშვილი, არ არსებობს ტრაგედია გარეშე გამომსყიდველი მსხვერპლისა, ჩვენი მწერლობა, # 15, 2003 წ., გვ. 1</ref>