ჯაყოს ხიზნები: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

==რომანის სიმბოლიკა==

 

მკვლევარმა ლელა წიქარიშვილმა გახსნა რომანის ბოლოს ნახსენები შიო–მღვიმის სიმბოლიკა (ფრაზაში „ისევ ელის ნაქმრევი ნაცოლარს. ისევ დაყუდებული შიო–მღვიმელივით იცდის თეიმურაზ ხევისთავი“). მან დაასაბუთა, რომ [[შიო მღვიმელი]]ს ხსენება „ჯაყოს ხიზნების“ ფინალში შემთხვევითი არ იყო. ეს ფრაზა მინიშნებაა [[1924 წლის აგვისტოს აჯანყება|1924 წლის აგვისტო–სექტემბრის ანტიბოლშევიკურ ამბოხებაზე]], უშუალოდ კი მის ერთ–ერთ ტრაგიკულ ფურცელზე:[[საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტი|საქართველოს დამოუკიდებლობის კომიტეტის]] წევრები, ამ აჯანყებას რომ ამზადებდნენ, [[შიომღვიმე|შიო–მღვიმის მონასტრის]] სიახლოვეს დააპატიმრეს.<ref>ლელა წიქარიშვილი, არ არსებობს ტრაგედია გარეშე გამომსყიდველი მსხვერპლისა, ჩვენი მწერლობა, # 15, 2003 წ., გვ. 1</ref> სხვა მკვლევარი მიუთითებს, რომ თეიმურაზი მიხეილ ჯავახიშვილის ალტერ–ეგოა, მწერალი „არ ყოფილა შეიარაღებული აჯანყების მომხრე და ლოდინის პოლიტიკას ამჯობინებდა. იგი, როგორც სამხედრო კომისიის წევრი, ცდილობდა არალეგალური ანტიბოლშევიკური საქმიანობა გადაექცა ლეგალური სახის წინაააღმდეგობად, სადაც შენარჩუნებული იქნებოდა რუსული კაბალიდან ადრე თუ გვიან თავდახსნის სულისკვეთება“, ამიტომაც ხევისთავი სწორედ შიო მღვიმელივით უნდა იცდიდეს. <ref>საბა სულხანიშვილი,სიმბოლო: შიო–მღვიმე ჩვენი მწერლობა, #16, 2003 წ., გვ. 10</ref>